depresyon sezonu baslamistir. bilindigi gibi az gunluk isik depresyonu tetikler. bu aylardada zaten gunler kisa, geceler uzun ve gunes neredeyse kendi cemalini gostermez. kendini su siralar bi kotu hissedenlere doktor ziyaret etmelerini tavsiyemdir.
zihnindeki kelimeler bir bir tükenir. elde avuçta kalan birkaç kelimeyi yazmak istersin, dönüp okuyabilmek için, kendini hatırlayabilmek için. ama zifiri karanlık bir odadasın, siyah bir kağıt, siyah bir kalem var elinde. yazıyorsun, ama ne yazarken görebiliyorsun kelimelerini ne okurken. zorluyorsun gözlerini, gözlerin de karanlığa alışmış hani, ama yine de bir harf dahi bulamıyorsun. zihninde dolandırıyorsun kalanları, onlar da uçup gitmeye hazırlanmış çoktan. senden geriye kalan birkaç kelime orda, o siyah kağıtta duruyor, ama ne yaparsan yap göremiyorsun. tek ihtiyacın ışık. siyah kağıttaki siyah kalem darbelerini takip edebilmen için tek ihtiyacın ışık. ama ışıksızsın, depresyondasın. uyanıkken karabasan görmek gibi, bağırıp da sesini duyuramamak gibi.
ne ölmeye ne yaşamaya yüzü olmak. insan dışında her şeyi olmayı dilemek. en çok kedime özeniyorum. senin yerinde olsam diyorum. kendi kendine yetebilmeyi öğrendi. evde çoğunlukla yalnız kalmak zorunda olduğu için. maması, suyu oldu mu kumunu temizleyen oldu mu daha ne ister ki? uyumak, yemek, oynamaktan başka bir işi yok. mücadele etmek zorunda değil. direnmek zorunda olduğu bir şeyler yok. kendini salmış değil. iyi bir insan olmaktan vazgeçmeye çalışıyor değil. en güzeli ona acı çektiren bir beyni yok.
neden? neden? ne-den? sorulara cevap yok. susup oturmaktan başka seçenek var mı? varsa direnmek zaten yok. güçlü insan? kim? nerede? ne yapıyor? ağlamıyor mu? üzülmüyor mu? ne yiyor? ne içiyor?
bence ben hiç dünyaya gelmemeliydim. güçlü olmayacaksam neden doğdum ki? insanların deşarj makinesi olmak için mi?
ileride çocuğumun yaşayacağı acılarını, hüzünlerini, sıkıntılarını, gözyaşlarını düşünerek ona bir iyilik yapacağım. onu dünyaya hiç getirmeyeceğim. benden nefret etmesini istemem. insanlarla tanışmasını istemem. hele 'umut'la asla. ölmesini de istemem.
ileride eşimin yaşayacaklarını düşünerek ona da bir iyilik yapacağım. onunla hiç tanışmayacağım. pişman olmasını istemem. keşkesi olmak istemem.
cevrenizde depresyona girmis bir kisi varsa sizinde depresyona girme ihtimaliniz cok yuksektir. o kadar cok konusur, aglar, hayatin olumsuz yonlerini onunuze koyar ki siz bile batsin bu dunya neye yarar yasamam dersiniz.*
kızlara bu konuda kolaylıklar dilediğim, hafife almadığım bir erkek olarak temmuz başından beri yaşadığım etkilerinden daha yeni yeni sıyrılmaya başladığım boktan durum. hayatın ta en dibine kadar koyulur. zordur tek başınıza atlatmanız hele de ağır bir vaka ise.
burada bulunan birsürü yazarın ortak hastalığıdır. sözlük itirafları bölümünden de görüleceği üzere tedavi de görmektedirler. demek ki burada yazmak iyi gelmiyor kendilerine. bunu biran önce idrak edip problemleri ile başbaşa kalsalar hem kendilerinin hem de buradakilerin selameti için çok daha iyi olacağını düşünüyorum. gereksiz yere sorunlu davranışlarda bulunup boşuna sinir bozmazlar hem de.
