anlamsız, gerçeği ifade etmeyen, gereksiz anlamındadır. bir şiirle verelim:
deli saçması...
eğilin ağaçlar
okşayım en üst dallarınızdaki yaprakları.
gül versin çiçek açsın tüm orman
içime sığmıyor sevgimin mutluluğun dalları.
inin yere bulutlar
bu gün sevinçten dökülsün
sonbahar yağmurları.
ıslatın beni ve tüm diğer sevenleri
deniz olmasadan şehrimde
bulurum efkarlanarak bakacak bir ağaç kenarı.
bana tatlı bir sevinç veriyor
kalbimde aşkın çiçek açması.
belkide karşılık bulmayacağım olsun
belki duyunca diyecek yarim bana
deli saçması. *
Yarım kalmış cümleler yığını hedefini bilirken ulaşamamış, zamanın sınırına yenik düşmüş, parçalanmış. Parçaların her biri ayrı yöne savrulmuş ama bir sonraki anı beklerken içimi sararacaklar. Sen dolacak her yanım yine bu yolun ardından.
Yollar hep birbirine benzer, benzeyen her yanı bir duygumu besler. Kıvrılan virajların keskinliği kadar savruk, kır çiçeklerinin tarlaları saran renkleri kadar karmaşık, ufka uzanan beyaz yol çizgileri kadar değişken hislerimle yol alıyorum, yolum sana uzak. Kilometrelerin düşmanlığıyla ilerliyorum şehrime. Aramıza giren her tarla, her ev, her cadde bize düşman görünür gözüme.
Gece yolculuğu yapan şoförün gözlerine benzer gözlerim. YORGUN.
Aklımın daldığı noktada asfalt denizi karşılar beni. Dalgalarıyla sürükler şehrinden uzağa. Dalgalar çok, dalgalar hızlı, dalgalar asi. Çakıl taşlarına benzer yaşlarım, sen dokundukça sıçrar etrafa. Sus işte o yüzden, konuşmak balyoz gibi iner gözlerime akıtır tüm hasreti.
Yolun sürekliliğine uyar içimdeki cümleler. Yol kavuşmak, yol ayrılık. Şehrinin yolları zıtlık benim için...
Tarladaki işçiler hırslıydı, şimdi yorgun, yol kenarları daha yeşildi şimdi, solgun. Bu otobüste yolcular bile sus pus. Gelirken gördüğüm her güzellik kötü şimdi,
Kır çiçeklerini toplayan adam,, okul formalarıyla rüzgara karşı yürüyen genç kız ve erkeklerin, camın ardından bile duyulan çocuksu gülüşmeleri. Sonu görünmeyen sarı çiçeklerle süslenmiş tarlalar, at çiftliğinin heybeti, gelincik tarlaları... Güzelliklerim göreceli. Gözleyen, irdeleyen gözlerimin yorgunluğundan belki hiç hevesim yok bu manzaralardan huzur bulmaya. Sen varsın sadece aklımda seninle gördüğüm çiçekler, tarlalar, insanlar güzel. ifade gücümü valizimde bırakmışım ben, anlatmak istediklerimin zerresi bile değildi bu saçmalar. Ama biliyorum deli saçması hep yazdıklarım, bu sadece bir otobüs yolculuğu şehirleri bağlayan! *
memintolu kızların götlü olması diye başlık açmıştı. ona bu yaptığının yanlış olduğunu anlatabilmek için üç ay tibet'te bir ibadethanede inzivaya çekildim. geri geldiğimde bu sefer de kemalist kızlar, akplilerin me'lemesi gibi başlıklar açan bir sıpaya dönüşmüş haldeydi. hem de gerçek sıpa, midas'ın eşek kulaklarından falan böyle. yapma dedim, etme dedim, insanlar aç aç dedi. neye aç lan dedim? über üstü komik şakalar ve minik troll'lüklere dedi. çok sinirlendim. oradan uzaklaşmak, başka köye deli olmak istedim ama nasılsa peşimden gelirdi diye gidemem. sonuçta ışığın kırıldığı her yerden yine bana bakacaktı, aynadaki aksimdi, ve pislik yapmasa ölürdü.
