kafamda kendimi dort dörtlük gördüğüm bir versiyon var. simdi detaylarını anlatmicam. neden ilginizi çeksin.
bu versiyona beni en yaklaştıran adam en büyük aşkım.
bu kadar basit denklem.
tabi ki kendinden guzel bir seyler yapmak son nefesine kadar harika bi sey.
ama kendimize de cok yuklenmemek lazim.
kendim cok bakimli olsam ev temizligim aksiyor, ozel hayatim cok yolunda olsa is hayatim aksiyor, derslerim cok iyi olsa ozel hayatim aksiyor, ne bilim, cok spor yapsam kitap okumam, cok kitap okusam sporum aksiyor. gibi.
oyle her seye yetistigin, her seyin kusursuz oldugu bi versiyon mumkun degil bence.
ozsefkat ve ozsaygi. ıhmal etmemeliyiz;)
simdi size bir sorum var.
yanınızda hep daha iyi olma sevki yaratan ve durmadan bunun icin bir mucadelede oldugunuz birini mi istersiniz? sizi olabilecek en mukemmel halinize tasıyacak?
yoksa oldugunuz gibi harika oldugunuzu dusunen, yanında cok rahat hissettiginiz birini mi?
dogal halim kotudur benim, kimse sevmezcilerle aynı bakmıyoruz dunyaya;)
