Sümerler’deki cennet inancını irdeleyecek olursak tanrı Enki ile tanrıça Ninhursag’ı konu alan tablette cennet hakkında şu bilgiler vardır: Dilmun (cennet) adında saf, temiz ve parlak bir yer vardır. Burada ne hastalık vardır ne de ölüm… Tam anlamıyla “yaşayanlar ülkesi”dir. Burada hiç kimse başka birine zarar vermez; yaşlılık ve vücut ağrıları yoktur. Irmağı geçen (islam’da bunun Sırat Köprüsü olarak yansımasını görürüz) artık mutludur. Bu cennet, islamiyet’teki gibi insanlara ait olan bir cennet değildir; sadece tanrılara mahsus, Irak-iran sınırında Basra Körfezi’ne yakın bir bölgede tasvir edilmiştir. Bu sebeple kral ölünce yüzlerce kadın cennete gidebilmek için canlı olarak onunla birlikte geniş bir mezara gömülmüştür. Zaman içinde daha farklı inançlar geliştirilmiş, bu cennetin insanlara ait bir yer olduğu düşüncesine ulaşılmıştır.
Orta Doğu çıkışlı tüm dinlerde “cennet”, korunaklı bir bahçe ile tasvir edilir. Semavi dinlerin en eskisi olan Yahudilik’te, Adem’in içine koyulduğu cennet bahçesi Aden’den çıkıp dört kola bölünen bir ırmaktan bahsedilir. Bu kolların adları Pişon, Gihon, Dicle ve Fırat’tır. Dicle ve Fırat, Mezopotamya’yı çevreleyen “çitler”dir.
