hepimiz kendi içimize ışık tutan insanlarız başkalarının yüreğine, içine körüz . istesek bile nasıl anlayabiliriz ki nasıl dokunacağız başka birinin yüreğine ? mümkünatı yok. belki cok az anlayabiliriz ama onu da yaşam deneyimlerimizle tecrübelerimizle ilişkilendirip anlamlandırırız . ama bu yeterli olur mu ? olmuyor galiba ondandır ki körüz başkasının girdabına , aydınlığına.
ego ve kibir başlıca sebepleridir. insanlar istiyorlar ki ben taş atıyım onlar çiçek fırlatsın. bu yüzden herkes yalnızlığı seçiyor ya da mecbur bırakılıyor.
içinden çıkılmayacak aforizma. ama yalnızlık iyidir. insan yalnız doğar yalnız ölür. bir de yaşarken yalnız olursa tadından yenmez. malum organın gösterdiği tarafa sorgusuz sualsiz (kafa nereye ben oraya) gitmenin tarifi bambaşka. birinin senin hayatının içine etmesi mi yoksa senin kendi hayatına yön vermen mi iyidir. dert mi istiyorsun. sözlükten olmaz da çık dışarı bul birini ebeninkini tersten gör.
insan insana muhtaç, insan topluma muhtaç..
günümüz toplumuna enjekte edilen bireysellik denilen olgu salt ben merkezcilik olduğu için..
benim hayatım benim kararım kafası bundan..
özgürüm ben bana kimse karışamaz dedikleri..
halbuki insan sosyal bir varlıktır. bir arada yaşamak sosyalleşmek durumundadır. maddi manevi nefsi kalbi Ruhi tekamül için bu lazım. etkileşim lazım. bilgi alışverişi lazım. görgü adap edep lazım. görev sorumluluk bilinci lazım. yardımlaşma dayanışma paylaşma lazım. aksi taktirde gelişemez değişemez olgunlaşamaz. kemale eremez, insandır ama insan olamaz. fakat bir arada yaşamanın gerektirdiği ölçüleri kuralları adabı saygıyı sevgiyi öğrenebilmesi için önce kendi konumunu durumunu pozisyonunu gerektiren uzlaşıyı ortak paydalarda buluşmayı üzerine düşen görev ve sorumlulukların bilincinde olmayı ve bunları yerine getirmeyi bilmesi yetmez uygulaması lazım. doymaz aç gözlülükten hırstan haz bazlı yaşamdan sadece kendini düşünmekten vazgeçmesi lazım. ailesi eşi çocukları komşuları akrabaları ve toplum için gücü nispetince fedakarlık yapabilecek hizmet edebilecek fayda edebilecek iyilik edebilecek bilince sahip olması lazım. insanlarla geçinmeye talip olması lazım. buna sahip insanlar yalnız değildir. kendi özel alanı hariç, bu tip insanlar daima toplumla birliktedirler. çünkü insanları çıkarsız severler ve karşılık görürler. insanların en hayırlısı insanlara en çok hayrı dokunandır. elbetteki kendi haklarını da koruyarak kimsenin hakkını yemeden kimseye haksızlık adaletsizlik etmeden, kötülük ve zulüm yapmadan bunu sağlayabilir. lazım olduğu kadar insanlarla bir arada olmak lazım. fazlası zarar verir. kendine işine ailesine zaman harcayacak önce, kalanı diğerlerine kullanacak. arayan herkes kendi ölçülerine uygun insanlar bulabilir ve yanlız kalmaz. aramıyor demekki. kimseyi kendine layık bulmayacak kadar yüksek standartlar belirlerken yanlız kalacağını hesap etmiyor. bilmediği ise şu: hatasız kul olmaz. hatasız dost arayan dostsuz kalır. yanlız kalır. evet..
