çok kötü. korku doluyum, hastalığımın tekrarlama ihtimali beni daha da korkutuyor. kendimi çıkmazda ve değersiz hissediyorum. ne olmak istediğim kişiyim ne de olmak istediğim yerdeyim. umursamaz olmayı özlüyorum, sonrasını düşünmeden hareket etmeyi. tek istediğim birine sarılıp ağlamak, beni sorgulamayan yargılamayan. Ama bilin bakalım bunu yapacak kimim var? Hiç.
(bkz: günün en güzel saati/#45034953) bu tanımda belirttiğim saatler yani öğlen 11-12 ve gece 01-02 suları gün içerisindeki en sevdiğim saatler. şu anda da öğlen 12 civarlarında olarak en sevdiğim saatlerden biriyiz ama buna rağmen bile bok gibi bir ruh halim var. bana öyle bir ilaç verin ki yarın sabah 7 ye kadar uyuyayım. bu günü es geçeyim.