Bim reklamında gördüğüm nevresim takımını cuma günü erkenden kalkıp almaya giderken ilk müşteri ben olduğum halde kasiyerin satıldı abla o diyen anaç teyzeler gibi. Öyle cahilane ve kandırılmışcasına.
yalnız.. hep yalnızdım. 3 ay önce sevgilimden ayrıldım. doğrusu hiç özlemiyorum. ama çevremde değer veren kimse kalmamış o üzücü. yada çok bencil oldum birilerinin sürekli benle konuşmasını istiyorum.
Her zamanki gibi ne iyi ne kötü,hedeflerime ulaşmak icin kontrolü tamamen elime almam gerekiyor gibi görünüyor nasıl yapacağımı bilmiyorum ama var aklımda bir şeyler.
Biraz buruk, bekar olarak baba evinde geçirdiğim son pazar. Babam gidip gelip sarılıyor bana. O öyle yaptıkca ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Biraz daha böyle devam ederse ikimizde oturup karşılıklı ağlayacağız. O haldeyiz yani.
fena değil. ne mutlu ne mutsuz hissiz ruhsuz hissediyorum. bilmediğim bir şey yüzünden kaçırdığım fırsatın üzüntüsü oturdu içime ama nihayetinde bilmediğim için o kadar da üzülmedim. bir de halletmem gereken bir sorunum vardı, pazartesi onu da halledebilirsem huzura erebileceğim.
fena değil. biraz ağrılı ve her tarafımın turumasından dolayı biraz acılı. hala dışarı çıkacak enerjim yok fakat yarın için planım var. evde yapabileceğim hobiler arıyorum tuval, boya, fırçalar ve kil hamuru sipariş ettim bu tipten sanat etkinlikleri hep heyecanlandırmıştır. birkaç kağıt parçasına neyi nasıl yapacağımı çizdim, araştırdım bunu yapmak bile iyi geldi.
Gayet iyi hissediyorum. Mutluyum çünkü bir hedefim var ve eğer ulaşılması gereken bir hedef varsa her yerimi his bürür. Hissetmek güzeldir. Bir keresinde kocaman bir ağaç görmüştüm gövdesine dokunduğumda ellerim küçücük kalmıştı o zaman da böyle mutlu hissetmiştim.
