"uzak nedir?
kendinin bile ücrasında yasayan benim için
gidecek yer ne kadar uzak olabilir?
başım açık, saçlarımı ikiye
ortadan ayırdım
kimin ülkesinden geçsem
şakaklarımda dövmeler beni ele verecek
cesur ve onurlu diyecekler
halbuki suskun ve kederliyim"
“öğüt, zamanında taze yenmemiş bir ekmeği başkasına bayat yedirme denemesidir.”
özdemir asaf.
şiirlerde cümle olmaz arkadaşlar, mısra olur. şiirlerden aldığınız mısraları cümle diye yazmayın. ama şairlerin çok güzel özlü sözlerini yazarsanız itiraz etmem.
Aydınca düşünmeyi iyi biliyorsun eksik olma
Yatakta yatmayı bildiğin kadar
Sayın Tanrıya kalırsa seninle yatmak günah, daha neler
Boşunaymış gibi bunca uzaması saçlarının
Ben böyle canlı saç görmedim ömrümde
Her telinin içinde ayrı bir kalp çarpıyor
Bütün kara parçaları için
Afrika dahil.
Şairden cümle vermek şaire hakarettir. Çünkü şair, şiirlerini cümlelerden değil, mısralardan teşkil eder.
Yukarıda anlatılmak istenen nedir?
A) şairler alıngan olurlar.
B) şairler edebi kurallarA her zaman dikkat ederler.
C) şairlerin hakaretamiz cümleleri olabilir.
D) şairler siirlerini ebedi olarak gorur.
C) peter in endüstri modeli ( vardır böyle bir aptal şıkkı)
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Ben bir Ayten’dir tutturmuşum oh ne iyi.
Ayten’li içkiler içip sarhoş oluyorum ne güzel.
Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin.
Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor.
Şarkılar söylüyorum.
Şiirler yazıyorum Ayten üstüne.
Saatim her zaman Ayten’e beş var.
Ya da Ayten’i beş geçiyor.
Ne yana baksam gördüğüm o.
Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor.
Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz.
Günlerden Aytenertesidir.
Odur gün gün beni yaşatan.
Onun kokusu sarmıştır sokakları.
Onun gözleridir şafakta gördüğüm.
Akşam kızıllığında onun dudakları.
Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim.
Ayten’i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz.
Bir kadeh de sizinle içeriz Ayten’li.
iki laf ederiz.
Onu siz de seversiniz benim gibi.
Ama yağma yok Ayten’i size bırakmam.
Alın tek kat elbisemi size vereyim.
Cebimde bir on liram var.
Onu da alın gerekirse.
Ben Ayten’i düşünürüm, üşümem.
Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar.
Parasızlık da bir şey mi.
Ölüm bile kötü değil.
Aytensizlik kadar.
Ona uğramayan gemiler batsın.
Ondan geçmeyen trenler devrilsin.
Onu sevmeyen yürek taş kesilsin.
Kapansın onu görmeyen gözler.
Onu övmeyen diller kurusun.
iki kere iki dört elde var Ayten.
Bundan böyle dünyada.
Aşkın adı Ayten olsun.
Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan.
