babaannemin vefatından sonra dedemi ağlarken gördüğümde epey şaşırmıştım, aynı şey babam için de geçerli. hatta bu durum kardeşimin de dikkatini çekmişti de bana gelip söylemişti: 'ilk kez onları ağlarken görüyorum!' diye. insan babasını ağlarken görünce bir acayip oluyor be sözlük. *
çocuklarını kaybetmek daha doğmadan, kardeşim dediğim adamın bugün ağladığı gibi. hayatımda gördüğüm en sağlam adamlardan biridir üstelik. hep dik durur, hep bağırırken görürdüm. bugün daha telefondan böyle ağlaması içimi parçaladı.
bir bakış bir bakışa neler anlatır
bir bakış bir bakışı günlerce ağlatır.
gözlerine bakıp aşk dolu duygu yüklenip bu yükü gözlerimden boşaltmayı o kadar özledim ki!
en çok acı veren durumsa bir daha kimsenin gözlerine bakıp birlikte ağlayamayacak olduğum gerçeği..
ben anlamadım bi insan gumball izlerken ağlayacak ne bok bulabilir afedersiniz? Söz konusu erkek bensem farketmiyo yeterki üzgün ve yalnız olayım şıpıdık şıpıdık gidiyo.
