yunan filozof hassiktiros' a göre ; bir kız bir erkeğe arkadaş olabilir fakat bir erkek asla bir kıza arkadaş olamaz zira kızla arkadaş olabilmek için beyninin sol lopuyla göğsünün sağ lopunun eş düzeyde olması gerekir demiştir. yani bir erkek " snrm sn mşglsn bn kndmi duşa kltlyrm " cümlesini kuramadığından bir kızla arkadaş olamaz demiştir.
fakat karşıt görüş olarak danimarkalı filozof edgard nediyonlansen şöyle demiştir: bir erkekle bir kızın arkadaş olması dünyanın güneşin etrafında dönmesi gibidir ancak uzaktan bakarsın. senede iki kere çok yaklaşırsın. istersen neden olmasın hacu..
türk filozof adanalı hayro ise : rahat durun sikmeyeyim toynağınızı demiş ve şöyle eklemiştir; yunanlıları denize dökmedi miydik la biz?
Bakın evet, özellikle kızlar bu duruma çok pozitif bakar hatta "erkek arkadaşlarımla daha iyi anlaşıyorum yea." sözünü bir başarı nişanesi gibi her yerde gezdirir sık sık dile getirirler. Ama size şunu söyleyeyim:
Biz erkekler farketmesek bile dişi kişiye dürtülerimiz ve iç güdülerimiz doğrultusunda (Hayatta kal ve üre) bir beklentiyle yaklaşırız. Bazen farkındayızdır bazen de değil, tabii ki aradan zaman geçince kendimizi ehilleştiririz ama beyin sana nasıl "yemek yemeyi kes" diyemiyorsa, "üreme iç güdülerini yok et" de diyemez. Sadece saklar, unutur ve medeniyi oynarız. En temel biyoloji veya psikoloji bilgisine sahip kişi bana hak verecektir.
Eğer karşı cins kişisi sizin dna'nızdaki "uygun eş" kriterine uymuyorsa zaten beyin çarpıyı atar.
Ama bu demek değil ki bu bahaneyle gidin yavşak yavşak dolanın. Size güvenenin güvenini boşa çıkarmayın, kimsenin gururuyla da oynamayın. Şimdi dağılın!
freudian analize göre, asla olamaz.. hiçbir erkek yoktur ki, karşı cinsten birisine yakınlaşmasının ardında, seksüel bir amaç olmasın. ondandır ki, kadınlar pekçok kez, ciddi düzeyde arkadaşım dediği adamlardan tuhaf reaksiyonlar alıp, şaşırırlar
yıllarca bu soruya ağzımı yaya yaya " olur tabi " diye cevap verdim. hatta tartışmalara girdim. sonuçta modern insanım ya karşı cinsin önünde soyunmak da, beraber uyumak da normal. gayette kanka olunur diye düşündüm.
sonra tersten gördüm tabi.
yakın bir erkek arkadaşım vardı. yakın dediysem birbirimizin evinde kalıyoruz, anneler babalar tanışıyor, sabah günaydın diye başlayıp gece yatana kadar mesajlar, haftanın 5 günü buluşmalar falan. dışardan bakanlar arkadaş olduğumuza inanmıyor hatta.
neyse efendim biz 2 yıl falan böyle devam ettik. sonra durum değişmeye başladı. mesela o mesaj atmayınca çıldırıyordum. ya da ben sevgilimle berabersem o trip atıyordu falan. millet bir şeyler ima ediyor ama biz hala ne alaka falan diyoruz.
en son annemin konuşmasıyla kendime geldim. ya birbirinize aşıksınız ya da gösterdiğiniz ilgi yüzünden arkadaşsınız dedi.
baktım sevgiliden farkımız yokmuş gerçekten de. sonra bunu ona da ima ettim.
şimdi ne mi oldu. en son 1 ay önce görüştük. o da tiyatroda denk geldik diye.
yani diyeceğim o ki, gerçekten olmuyor. bir süre sonra o arkadaşlık çok alakasız bir yere gidiyor.
Neden olmadigini anlamadigim olay.
Erkek olarak var benim. Mesela cocukluktan beri cok yakin oldugum biri var, kardesim, dostum olmus, bir suru sey paylasmisiz kiz ile, nasil farkli goreyim aklima gelmiyor.
Ya da bazi konulari konusabildigim, ayni zevke sahip oldugum bir suru kisi de var.
Ne kadar kizsiz kaliyor da bu erkek milleti bu olayi bu kadar imkansiz goruyor anlamiyorum.
