Çok sadakatsizim hemen unuturum başka bi yere gidince eş dost arkadaş olabilir kendi doğrultumda hareket ederim kimseden akıl almam alır gibi yapar sonunda yine kendi kafamdakini yaparım bu huylarımdan vazgeçmem lazım beni hep kötüye çekiyor param olsun ölümüne harcarım çok tutunsuzum yarınların garantisi yok sonuçta ama bu dünyada birşeyler yapmak zorundasın lay lay lom galiba bana göre bu hayat .
çok inatçı ve bazen de kinci bir yapım var. bir de insanlara çok fazla taviz veriyorum. bu durum beni üzecek şeylere neden olsa da yapıyorum lanet olsun ki.
Yaptığım her işte bi aksaklık yaşıyorum, genellikle olasılıklara aykırı olanları ardımdan edilen beddualara bağlıyorum.ayrıca dışarıdan oldukça düzenli ve yolunda giden hayatım sürekli b*k'a sarıyor ki bu artık normal gibi.
Kafama taktığım küçük esintileri gönül okyanusunda fırtınalara çevirip sevdiklerim üzerinde tsunami yaratıyorum. Sakinleşince gördüklerim bu sefer daha kıyıcı bir etki yaratıp beni parçalıyor.
dışarıdan sinirlerimi aldırmış kadar sakin görünürken, içeride öfke patlamaları yaşıyorum. sonuç; birkaç ayda tekrarlayan migren atakları, sürekli kullanılan ağrı kesiciler...
Eskiden ne yapar eder kendimi haklı çıkarırdım hemen hemen her konuda.
Uzun zamandır bıraktım bunu. Hata bende diye kabul edip bol bol özür diliyorum. Hayat böyle daha güzelmiş, artık üste çıkma çabam yok, kalmadı. Birisi bana hata yaptığında kestirip atmak yerine onu kazanmaya uğraşıyorum. "Bunu neden yaptı?" Diye düşünüp sorunu çözme derdindeyim.
Hayat böyle daha güzel gerçekten.
Genel kültürü ve bir ilgi alanı olmayan insanlara karşı çok büyük önyargı besliyorum. Onların fikirlerini genel olarak ciddiye almıyorum hatta ciddi konularda pek takmıyorum. Bazen kendimi "hişt öyle yapma" diye uyarsam da yine de kendimi onları takmazken buluyorum.
