Altı yıl oldu ama aklımdasın. Seni uzun zaman gördükten sonra kalbimi yerinden çıkarıyordun. Heyecandan ne diyeceğimi bilemedim için "tanıyamadım" ayağına yattım. Pişmanım. Belki o zaman her şeyi değiştirebilirdim. Dilerim bir gün yine karşılaşırız. Bu sefer seni tanıyacağımdan emin olabilirsin.
Aylardan Eylül’dü. Gözlerine bakarken Nisan. Dedim ya beni hep bu havalar aşık etmişti. Bir de içine baktıkça yeşeren meyve bahçelerini gördüğüm gözleri... Ansızın bir yağmur başlamıştı. Sonbahardı. Neden olmasındı. O çantasından şemsiyesini çıkarana kadar yağmur damlalarının bana olan hasreti bitmişti bile. Beni bu havalar aşık etmişti, artık sırılsıklam bir aşık olmuştum.
ben fakirin biriyim belki de onandı sana kabalık edemem hep uzaktan sevmem ama ben seni gerçekten sevdim korktum imkansız olan bir aşkı yaşamaktan seni olmayan bir aşkta bile mutlu edememekten.
okuyacaksın biliyorum.
biliyorum içindeki anlamlandıramadığın bir şey seni tüketecek.bakmak isteyeceksin acaba benim hakkımda neler yazmış diye.
içten içe egonu kabartacak,
içten içe mutlu olacaksın buralarda hakkında birileri bir şeyler yazdığı için.
biliyorum mutlu olacaksın.kötü bir mutluluk olarak bakmıyorum buna inan.ama aciz,korkak insanların kuytularda yaşadığı mutluluklardan ibaret olacak.
yazdığım bu yazı kızgınlığım yada kırgınlığımla yazdığım bir yazı olmayacak.
hayat sana acımasız davranacak.belki ilerleyen zamanlarda maddi olarak çok çok çok iyi yerlere geleceksin ki gelmelisin de sonuna kadar hak ediyorsun.
ama maneviyatın seni bitirecek,yok olacaksın git gellerinde.hayatında radikal kararlar almaya çalışacaksın belki başaracaksın ama içindeki o ukte bir gün ansızın aklına gelecek,çırpınacaksın.
bunu keyiflenerek yazmıyorum inan bana.bunları okurken hepsini inkar edeceksin hatta çıkarımların için aptal yerine koyacaksın beni.ama anlayacaksın ne demek istediğimi.
demek istediklerimi bir hikayede sonlandırmak istiyorum.
Çok uzun zaman önce uzaklarda bir ülkede,
isimsiz bir canavar varmış.
Canavar çaresizce bir isim istiyormuş.
Ve günün birinde canavar bir isim bulmak için yolculuğa çıkmaya karar vermiş.
Ama dünya çok büyük olduğu için bu yolculuğa ikiye bölünerek çıkmak istemiş.
Bir tanesi batıya giderken diğeri doğuya yol almış.
Doğu tarafına giden canavar kasabanın birine ulaşmış.
Kasabanın girişinde kasabanın demircisini görmüş.
“Demirci Bey, bana lütfen ismini ver” demiş canavar.
“ismini öyle kolayca veremezsin” diye cevaplamış demirci.
“Eğer ismini bana verirsen, senin içine girip sana güç vereceğim.”
“Gerçekten mi? Eğer beni güçlü yaparsan, sana ismimi verebilirim.”
Canavar kasabanın demircisinin içine girmiş.
Sonunda canavar, demirci “Otto” olmuş
Demirci Otto zaman içinde kasabanın en güçlüsü haline gelmiş.
Ama bir gün ağzından şu kelimeler dökülmüş,
“Bana Bakın. Bana bakın. içimdeki canavar ne kadar büyüdü.”
Ham Hum! Ham Hum! Şapır Şupur! Gulp!
Aç canavar demirci Otto’yu içten dışa yemiş.
Ve yine isimsiz bir canavar haline gelmiş.
Kasabanın ayakkabacısı Hans’ın içine girdiğinde bile…
Ham Hum! Ham Hum! Şapır Şupur! Gulp!
Ve yine isimsiz bir canavar haline gelmiş.
Kasabanın avcısı Thomasın içine girdikten sonra...
Ham Hum! Ham Hum! Şapır Şupur! Gulp!
Ve yine isimsiz bir canavar haline gelmiş.
Canavar yeni bir isim bulma umudu ile gezinirken güzel bir şato görmüş.
Bu şatoda, hasta bir çocuk varmış.
“Bana ismini verirsen, sana gücümü veririm.”
“Eğer bu hastalığı iyileştirip bana gücünü verirsen, sana ismimi veririm.”
Canavar çocuğun içine girmiş.
Ve çocuk iyileşmiş.
Kral çok sevinmiş! “Prens iyileşti! Prens iyileşti!”
Canavar çocuğun ismini çok beğenmiş.
Aynı zamanda şato da yaşamayı da çok sevmiş.
Ne kadar acıksa da, bu açlığa dayanmış.
Her gün karnı guruldamış ama yine de dayanmış.
Fakat, günün birinde pes etmiş ve şöyle demiş,
"Bana Bakın. Bana bakın. içimdeki canavar ne kadar büyüdü.”
Çocuk kralı ve hatta yardımcılarını bile yemiş
Ham Hum! Ham Hum! Şapır Şupur! Gulp!
Yine etrafta kimse kalmayınca, çocuk yollara düşmüş.
Günlerce yürümüş, yürümüş.
Günlerden bir gün, çocuk, batı ya seyahat eden diğer canavarla karşılaşmış.
“Artık bir ismim var. Çokta güzel bir isim.”
Batıya giden canavar şöyle cevaplamış,
“Benim isme ihtiyacım yok. Böylede çok mutluyum.”
Şunu kabullenmeliyiz “Biz isimsiz canavarlarız”.
Çocuk batıya giden canavarı tek lokmada yutmuş.
Ve canavarın sonunda bir ismi varmış,
Fakat onu bu isimle çağıracak kimsesi kalmamış.
hikayenin sonunda umarım ismimi anmazsın.
Hoşça kal.
Eger gözümden sakınmaya değecek bir adam olsaydın, seni herkesten sakınmamı gerektirecek durumlarda kalmazdım. Bugün bittiğini hissetmek canımı bu kadar az acıtıyorsa tek sebebi bunu anlamış olmam. O kadar olayın içinde kaldım ben hep senden yanaydım. Hep neden seni buldu peki bunlar? Çünkü sen böyle olmasını istedin çünkü senin tercihlerin bizi bu ballere getirdi. Tebrik ederim. Geçte olsa bunu bana gösterdin.
