unutkan bir insansın, bunu bir yerlere not alman lazım. zira bu satırların olduğu yere bir daha uğrayabilmen için sana bir hatırlatıcı gerek. bu yazıyı bitirdikten sonra bunu halletmeyi unutma.
bir gün dönüp bu yazıyı bir şekilde okuduğunda gerçekten anlamlı olmasını istiyorsun. hayallerini daha fazla ertelememek ve onları gerçekleştirebilmek adına hem gerçek anlamında hem de tinsel manada uzun bir yolculuğa çıkıyorsun. bu sürede eksik yönlerin bakımından kendini geliştirebilmeyi ve bazı hayallerini gerçekleştirmeyi umut ediyorsun. umut ediyorsun çünkü bunu gerçekten çok istiyorsun. sahip olduğun karakterinin üzerine daha fazla ve daha faydalı şeyler katmak istiyorsun. kendini olabildiğince her yönden geliştirmeyi umuyorsun. tinsel ve tensel olarak durağan değil, sürekli belli bir yönde hareket halinde olmayı istiyorsun. bu, sana kendini daha iyi hissettiriyor ve bazı şeyler hakkında oturup düşünmeni engelliyor. bu iyi bir şey çünkü bunun olmaması gerek ve artık buna dayanamıyorsun. bir yerlere kaçman gerek senin, gitmen gerek her şeyden bir an önce, bunu biliyorsun. işte o yüzden bu yazı, kafanda yaptığın büyük ve uzun vadeli planın bilgisayar ekranına piksellerden oluşan sözler vasıtasıyla dökülmüş bir parçası, bir başlangıç, kaçış için açılan bir yol, daha doğrusu istenilene kavuşmak için atılmış bir ilk adım. o yüzden bu yazı senin için çok önemli. umuyorsun ki ileride bir şekilde bu yazıyı okuduğunda yüzünde buruktan öte tatlı bir tebessüm oluşsun. hayallerinin koskoca bir okyanusta bir baloncuk tanesi kadarını gerçekleştirebildiğini gördüğün vakit her şey domino etkisiyle yıkılan taşlar gibi birbirini tetikleyecek. o malum gün geldiğinde ise kendi kendinin karşısına dikileceksin ve kendine gerçekleştirdiğin bütün hayallerini teker teker anlatacaksın. umarım bunu yapabilirsin.
sanırım bu yazıyı burada bitiriyorsun. o halde artık ayrılma vakti geldi bu limandan. görüşmek üzere 614, gelecekteki sen ile güzel bir şekilde karşılaşman dileğiyle.
Bile bile üzdün bak yine kendini.ne sandın ki ne değişti o mu sen mi? O seni üzmekten vazgeçmeyecek sen üzülmekten vazgeçmeyeceksin.artık biraz rahatla ,zamana bıraktık yetmedi mi?
Insani insan yapan hayalleri umutlari. Olmayacagini bile bile onu dusunmesi ve aci son .Dustuysek kalkmasinida biliriz .bizim hayatimizda pes etmek yok.
herkesi kendin gibi sandığın günden beri hayatın sikiliyor. bu huy sende karakter olmak üzere. inşallah bir gun doğru insanı kendin gibi sanarsın da kurtulursun bu dertten.
sırf şuraya yazabilmek için onca zamandan sonra geldim.
nerden başlasam pek bilmiyorum. özünde işsizim. evet birçok insan gibi. evet birçok insanla aynı durumdayım. ama herkesin üzüntüsü kendine özgü. benimki de öyle. o yüzden "üzülme geçer bu zamanlar, ben de öyleydim bak, herkes aynı be canım" gibi laflar içinde kalsın insanların.
Hak etmiyorum. etmiyoruz. 23 yaşımda dünyayı yerinden oynatabilecek cesareti ve inancı kendimde bulabiliyorken bu psikolojide bırakılmak zorunda olmayı hak etmiyorum. etmiyoruz.
benden beklenen çalışmaya karşılık teklif edilen ücreti hak etmiyorum. başka bir öğretmenin branş dersini bana vermeye çalışıp, tek maaşa 2 öğretmen çalıştırmaya çalışan düzenin, eğitimin ve dahi okulun ben ta amına koyayım. tüccarsınız hepiniz eğitimci değil.
hak ettiğimi almak için reddettiğim tekliflere bakıp da beni burnu havada olmakla yargılayan insanların da ben aklını sikeyim. kusura bakmayın öğretmen ağzımla küfrediyorum ama...
ev-okul arasında kütük gibi gidip gelmedim. okudum. alanım dışında, ideolojim dışında okumaya çalıştım. 5 yılımı akademiden daha çok şey öğrendiğim bir topluluğa verdim. başka şehirlere gittim, hiç karşılaşamayacağım insanlarla tanıştım. ankara merkezdeki apartman dairesinden çıkıp diyarbakır, maribor, tokat'taki adamın hayatını algılamaya çalıştım. derslerde adı geçen, etkinliklerinizde kullanabilirsiniz denen sanatçıları yüzeysel değil, gerçekten incelemeye çalıştım. küçük kara balık'ı okudum. çok sevdim. ben de okumak istedim, sevenler çıkacaktır diye..
bütün bunları sertifika toplayan öğretmen mantığıyla değil, beni mutlu ettiği için yaptım. büyüdüğümü, dünyada ne kadar küçük ve önemli olduğumu hissettirdiği için yaptım. içim büyüdü. daha büyük gözlerle baktım.
23 yaşındayım. biliyorum ki elbet bir gün iş bulurum. belki yarın belki yarından da yakın. üzüldüğüm bu değil. ne yana gitsem kapana kısılmış gibiyim. ya istemeyerek o yemeği yiyiyoruz ya da aç kalıp yapacağımız yemeğin mükemmel olacağını umut ederek bekliyoruz.
yapacağım bir yemek var. tarifi bilmiyorum. herkes içinden geldiği gibi yapıyor. ne kadar süre pişmesi gerekir bilmiyorum. içine neler koymalıyım bilmiyorum. elim lezzetli bundan eminim. başka da bildiğim bir şey yok..
geriliyorum çünkü yemeğe davetli başkaları da var. ülke kültürü, bağımlı aile yapısı. biz sana malzemeni verelim, tarifi söyleyelim ama sen kendi elinle yap yine yemeğini* ailesi. hal böyleyken birçok şeyi aynı anda düşünüyor işin içinden çıkamıyorsunuz.
ben sadece kendi maaşım olsun istedim. kendi başıma yetebileyim istedim. bu ülkede özge öğretmen olarak değer görebileceğimi umdum. korkarım ki ummaya da devam edeceğim.
ama siz yine de tereddüt etmeyin arkadaşlar. bir bayan için en iyi meslek öğretmenlik değil mi ya, yarım gün çalışırsın.. hele bir de sabahçı ise akşam eve gelir yemeğini yaparsın temizliğini yaparsın çocuğuna bakarsın. 3 ay tatilin var. bir de okul öncesi öğretmeniyseniz miss. küçük çocuklar iki oyun oynatırsınız, kağıt verirsiniz boyarlar fln..
sonra o çocuklar da ülkenin amına koyar. ama bir bayan için en iyisi öğretmenlik...
Ne zaman bitecek gözyaşlarım?
Ne zaman çıkacak o bitmek bilmez soysuz prangalar bileklerimden?
Kedim bile kucağıma yatıyor.
O bile üzüntümü hissedip iç çekiyor.
Bu kadar mı sindirilmeye layık gördünüz beni?
Hayatımdan defolup gidin diye bastım çığlıklarımı çoğu kez.
Gitmediniz.
Hayatımdan defolup gidemediniz.
Bir kere daha sesleniyorum.
Yok olun hayatımdan.
Kaderime karşı gelemediğim için kızıyorum kendime.
Bu kadar iyi olduğum için kızıyorum kendime.
Bu kadar üzüntü yunan ateşi olsa sönmüştü be.
Yetmedi mi size gözyaşlarım?
Yetmedi mi bu kadar eziyet?
Beni yalnız bırakın.
Sizden nefret ediyorum beş para etmez ailem!
Elin hocası gelip hatırımı sorarken siz çıkarlarınızın denizinde boğulup gideceksiniz.
Beni gerçek anlamda sahiplenseydiniz hoş ben burda bunları yazıyor olmazdım ya!
Madem adam gibi ailelik yapmıyorsunuz bari yalnız bırakın. Tasmamı çıkarın ben de kendi hayatıma bakayım artık!
Ayni hata bu kadar cok yapilmaz cicekli. Simdi ne kadar uzaklasman gerekiyorsa uzaklas, ayni sinirlarin icinde boylesine uzak kalabildigin adamdan. Her yerden kac, buradan da. En iyi yaptigin sey zaten bu.
At gozlugu mu takarsin artik gunes gozlugu mu, bilemem. Ama bu sefer bogazinda kalmak ile kurtulamayacaksin. Yutulacaksin sehir tarafindan. Guvenli bolgene dondugunde bir daha asla ayrilma oradan ve because of you sarkisini bir ayet gibi isle kaderine. Medyumlarin ucuz fallari gibi olmasin. Papatya fali da yok artik, cicekleri de unut. Ve simdi son kez veda et gecmisine ve gelecegine.
Gunaydin arkadaslar. Iyi geceler gece. Bir sure yokum. Kendinize iyi bakin.
Sakin ol.
Bu kalp çarpıntısı ve aptal gülümseme sadece bir heves. Sakın kapılma rüzgarına. Kış da geliyor zaten, zatüre olursun.
Alışmış olman lazım artık karşılıksız sevgilere. Kalbin de kırılmasın.
Ağlama tamam mı?
Çirkin oluyorsun.
