annem,
hayatını bana adadığın için, bu kadar çok çileyi ve hasta bir babayı bakma sorumluluğuna benim için giriştiğin için hayallerini, o oğlunun büyük adam olma isteğini gerçekleştireceğim.
Anam, garip anam, çilekeş anam.
Ben hayırsız oğlun...
Ekim ayından beri yanına gelmiyorum, biliyorum. Ama sana iyi bir haberim var anam, bu hergele oğlun belki de ilk defa yüzünü güldürecek.
bu girizgahtan sonra sadede gelelim:
Anne galiba sevgilim hamile. O senin çok sevdiğin kız da yalan oldu tabii.
Babaanne oluyorsun hadi gene iyisin hee...
annem sen uyurken az önce odana geldim ve senin, ben küçükken gece beni izlediğin gibi, ben de seni izledim. sensizlikten korkuyorum annem, beni hiç bırakma. senin ölümüne ait düşünce bile beni mahfediyor, anında gözümden yaşlar akıyor. annem, hayatımın anlamı seni çok seviyorum.
ben bronşit olmuşum anne. senden gizli gizli doktora gidip tüm gerçekleri öğrendim. sigarayı bırakmam gerekiyormuş ama bırakamıyorum. geceleri hayvan gibi öksürüyorum ama sen uyuduğun için duyamıyorsun, ayrıca tıkanıyorum da bazen. gündüzleriyse senin yanında öksürmemeyi öğrendim. ayrıca farkettiysen yanında derin nefes de almıyorum hiç, çünkü hırıldıyor ciğerlerim. ciğerlerimden gelen gümbürtü ve akabinde başıma geleceklerden korktuyorum anne.
ama sana mutlu bir haberim var, bugün daha az sigara içtim. birkaç gün içmemeyi başarırsam ciğerlerimdeki iltihabın geçeceğini umuyorum.
seni seven oğlun...
keşke kıymetin bilinebilse şu dünyada.
keşke seni üzmesek be anne.
her seferinde kendi kendime; "bir daha kırmayacağım söz ulan" diyorum,
yine aynı tas aynı hamam oluyor, seni kırıyorum.
keşke bilebilsem kıymetini.
biliyorum, seni kaybedince anlayacağım.
keşke "seni çooook ama çok seviyorum" diyebilsem gözlerinin içine bakarak.
utanıyorum, diyemiyorum...
biliyorum, seni kaybedince anlayacağım kıymetini.
bırak artık geceleri üstümü örtmelerini,
bırak artık hasta iken hasta olmalarını,
bırak artık beni ilgilenme fazla.
seni kaybedersem nasıl alışacağım yokluğuna?
seni kaybedersem nasıl ulaşacağım kokuna?
sanırım guguk kuşlarıydı anne... yavrusunu başka bir yuvaya bırakırlarmış. yuvasına bırakılan bu yavruyu kendi yavursundan ayıramayan diğer kuş da içgüdüsel olarak onu besler büyütürmüş. böyle düşündüğüm için üzgünüm anne ama; sanki sen de beni sadece evladın olduğum için seviyorsun. yani merak ettiğim, seçme şansın olsa beni sadece ben olduğum için severmiydin. en basit şeylerde bile seni memnun edememekten yorgunum anne. umarım bir gün bunları düşündüğüm için utanırım... cevabı bulmaktanda korkuyorum ama anne, ya ben de seni sadece annem olduğun için seviyorsam?
anne kız hiç temiz kıyafetim kalmadı,bide bulaşık yıkama sırası yine bende,daha da önemlisi bugün sınavım var ama hiç çalışmadım.şimdi sen yanımda olsaydın kıyafetlerim temiz ve ütülü olurdu.hiç bulaşık yıkatmazdın bana eminim.hergün ders çalış diye diye kafamı sikerdin biliyorum ama ona bile ihtiyacım var kız.
en sevdiğim, yokluğunu düşünmek dahi içimi acıtıyor ve dualarımın başında ilk senin adın geçiyor. allah sana ve tüm annelere uzun ömürler nasip etsin, erken yaşta bu yalan dünyadan göçüp gidenlerin mekanlarını cennet eylesin.
bugün yine yeni bir güne sensiz başladım. evin içerisinde gezinirken sadece kendi ayak seslerimi duymak ne acı anlatsamda anlayabilir misin beni?
her yeni güne özlemle uyanmak bir aile sıcaklığına her gün yeniden platanik aşk beslemek nedir bilir misin? nerden bilebilirsin ki anne...
beş yıldır evimin kapısını çalmıyorum. kapı deliğine anahtarı sokup kapıyı kendim açıyorum ya da çalsamda açanım olmuyor. hayat bir girdap içine doğru beni çekiyor ama ellerin nerde anne?
küçük kızın her geçen gün sensiz yanlış yapmaktan korkuyor, yalan insanlar tanımaktan çekiniyor bir deniz kabuğu misali dalganın attığı yöne doğru hayatla olan yolculuğuna devam ediyor...
nedendir bilmiyorum, seni düşününce gözlerim doluyor. sanırım seni kaybetmekten korktuğum için. seni öyle seviyorum ki, sevgimi göstermekten bile korkuyorum. çünkü, her sevginin sonunda kaybediş vardır.
her nefis ölümü tadacaktır ve tattığında, kaybetme gerçeğiyle yüzleşmemek için, sevgimi doya doya yaşayamıyorum. ama sen biliyorsun. bazen durup dururken öperim ya seni, sen de bana bakıp düşünceli düşünceli gülersin. "yine ne oldu acaba" der gibi. işte bunu seviyorum. devamlı sevgi gösterileri yerine, sürpriz sevgi gösterilerini ve yüzündeki şaşkın gülümsemeyi.
beni hiç bırakma, seni sonsuza kadar sevecek olan kızın, isigim sana asigim...
canım annem,
n'olur çabuk gel yanıma, evde temiz bardak tabak kalmadı. kirli bardak tabaklar 3 haftadır, içinde mikroorganizmalar oluşmuş vaziyette bana bakıyor. hani diyordun ya ben küçükken hayvanları sev yavrum, eziyet etme diye, işte ben onu galiba yanlış anladım anne. direk hayvan seri üretimine başladım.
ah anneciğim, keşke küçük kızın olarak , yalan, kavga, yanlış anlaşılmaların olmadığı bir dünya olduğunu sandığım zamanlarda kalsaydım. koynunda uyuyup, her şeye kulak tıkayabilseydim. içim acıdığında gözlerindeki o göz yaşını görmeseydim. sabahları kahvaltı hazırlayıp kaldırdığında, beni niye bu kadar erken kaldırıyorsun? diye sana sitem etmeseydim. keşke keşke diyecek hiçbir şey yapmasaydım ve keşkeleri yaşamasaydım. seni seviyorum anne. senden başka hakikaten ağlayan kimse yokmuş. iyiki varsın annem...
parayı görünce nasılda ışıldadı gözlerin. sözüm ona çok hastaydın ne ise. anneciğim bazen çok konuştuğunun sende farkındasındır eminim. ayrıca efbiyay ajanlığı yaptığını ve dünya merkez bankasıyla ortaklığın olduğunu düşünüyorum.
alışmaya çalışmak zorundasın dendi hep.uzun yıllar oldu dimi anne. çok uzun.
sanki hiç vakit geçirmemişiz gibime geliyor bazen. hiç olmamışsın da hep yokmuşsun gibi...
ama yüzün hala hatırımda, o yeşil müthiş gözlerde. ben seni her geçen gün daha çok arıyorum.alışamıyorum ben. ben bunu beceremiyorum, evet hala yapamıyorum. başıma bir iş gelse, hala senden medet bekliyorum.oysaki çok saçma, aramızda koskoca bi alem var.
düşersem sadece sen izin vermezsin değil mi? o bana dediklerini şimdi çok daha iyi anlıyorum. hepsi bir bir gerçekleşiyor. ben "ne kadar da haklıymış" diyorum. ara ara baş ucuna gelip senden tepki alamasamda anlatıyorum.olsun yine paylaşıyoruz. duyuyorsun, biliyorum. ortalığa düşmüşüm, herşeyde seni arıyorum.
anne,
sana sarılmak uğruna neler vermezdim. kokunu içime bir kere daha çekebilmek için sanırım delirirdim.
vücud bulduğum, beni can yapan, öteki yarım, annem...
seni çok, çok özlüyorum...
temizlik yaparken içine ne kaçıyo çok merak ediyorum anne! hayır aslında gayet iyi huylu bi kadınsın, gülümsersin, neşelisin. ama o süpürgeyi eline aldığında bi haller oluyo, hırlayıp bağırmalar, kendi kendine sinirlenip söylenmeler -ki çoğunlukla bana- ama bunun yanında beni görünce evin içinde -ki senden kaçıyorum bu zamanlarda- kahve içelim birazdan diyip gülümsemen.. işte bunlar beni şaşkına çeviriyo anne. korkuyorum senden zaman zaman.
