Bütün mail ve sosyal medya şifrelerimi bulunması imkansız şeyler yapıp telefonumu da sıfırlardım, whatsapp konuşmalarını ve normal mesajları silerdim. Olurda birileri bakarsa gittikten sonrada rezil olmayalım amk.
gidip oğlumun mis kokusunu içime çeker ve kulağına güçlü bir birey olmasını fısıldardım. sonra'da annemin dizine yatar huzurla an'nın gelmesini beklerdim.
bir gün gelecek hepimiz 5 dakika sonra öleceğiz zaten. iyi ki öleceğimiz zamanı bilmiyoruz düşünsenize kafayı yersiniz. eğer ki bilseydim, ağlayıp ailemden helallik falan isterdim herhalde.
Ölümü hiç öyle dizilerde 'ramiz dayı' gibi karakterlerin karşıladığı gibi soğuk kanlılıkla karşılayamıyoruz. Neden ? Çünkü ölümle yüzyüze geldiğimizde 'daha yapacak çok şeyim var' diye hayıflanıyoruz. Aslında ölüler konuşabilse hepsinin yapacak ne de çok şeyi vardı kim bilir öğrenecektik. tüm bunların farkında olarak beş dk sonra ölecek olsam sevdiklerim için yapamayacaklarım adına arayıp özür dilerim.
