yavaş yavaş hareketlenen caddeler, çiçeğe durmuş ağaçlar, bir elde bir sırtta gezen montlar, insanlardaki istemsiz canlılık hali, mağazalarda satılmaya başlanan yazlık kıyafetler ...
insan tıpkı doğa gibi arınmak, yenilenmek istiyor. çok güzel.
Sabah uyanırken daha az sürünüyorsam, akşamları sahilde yürürken hiç küfretmiyorsam, çay içme isteğim gözle görülür derecede azalıyorsa, saçlarım daha az dökülüyorsa ve kahverengi rujları kaldırıp pembe rujları çıkarıyorsam, montlar kuru temizlemeye gidiyor ceketler portmanto ya asılıyorsa, duş almak için isyan etmeyi bıraktıysam ve şarkı mırıldanıyorsam; hoşgeldin bahar.
çocukluk dönemi için, anneden ve babadan erik ve çilek görünce alınmasını isterken, daha tatsızdır yavrum, az daha sabret alacağız demeleri. bu sebepten dolayı baharın geldiğinin anlamamın sebebi bu olayın sürekli tekrar etmesiydi. swh. ayrıca akşam saat 6 ve 7 buçuk arasında hava kararmamaya başladığını görünce anlaşılıyor. o zaman içimi bir huzur kaplıyor işte.
ilk sevgilinin gülüşüne benzer
Bir Nisan havası değil mi esen?
Zincirlere, kelepçelere inat,
Kanatlarımı açmak zamanıdır;
Allah’a ısmarladık kaldırımlar.
