Ne kadar istesen de eskisi gibi olmaz, değişik duygularda gider gelirsin bazen kendini güçlenmiş hisseder bazen de güçsüz hissedersin. Bundan sonra artık yarımsındır....
6 sene sonra dahi yokluğunu eskisinden çok daha fazla hissetmektir. onsuz geçen günlerin eksikliğini hiçbir zaman tamamlayamayacak olmaktır. hele bir de annenizle anlaşamayıp babanızı daha çok seviyorsanız gerçekten çok zorlar.
boşlukta olmaktır. 20 yaşıma geldim o olsaydı böyle olmazdı demekten dilimde tüy bitti. eğer birde kardeşiniz varsa boktan alıp boka sokan durumdur çünkü kardeşinizin de aynı durumdan gece uyuyamadığını hep bi boşlukta olduğunu bilirsiniz.
hissettirdiği en bas his boşlukta hissetmek ve kişinin tüm hayat planlarına ciddiyetli bakmasidir.
uzuntu, ağlamak, isyani gecersek kalici olarak bu denilebilir. allah uzun ömürler versin herkesin babasina, kiymet bilin. kotuyse de dua edin bence onun için.
1 yıllık veya daha uzun süren depresyona neden olur. hep içten içe özlenir. diğer insanların babalarına bakıp keşke benimde kötü bir babam olsaydıda bu kadar özlemeseydim dedirttiği anlar olur.
Düşündüğümde bile gözlerimin dolmasına sebebiyet veren durum. Üstelik ona olan sevginizi göstermiyorsanız onu kaybetmekten dolayı oluşan korku iki katına çıkıyor. Baba ölürse bir tarafım yok olur. Keşke onlardan önce ben ölsem de o günleri görmesem..
babaları ben kaleye benzetirim.ama bazı babalar da kumdan kalelerdir. en ufak bir esintide bile devriliverirler. ya demir gibi sağlam kaleler, işte öyle babalar eli öpülesidir. her ne olursa olsun zor bir durum. hani derler ya 'erkekler babalarını kaybedince büyürlermiş.
bazen insanda öyle derin izler, o denli derin yaralar açar ki tarifi imkansız olur, kişinin geri kalan yaşamının her anını etkiler. zordur babanın ölmesi. gölgesi yeter denir ya hani hakikaten öyle olduğunu anlıyor insan.
o'nun ölümünden sonra seneler geçse de hala daha o yıkıntı o çöküntü etkiliyor her şeyi. o yaşanan psikoloji o derin travma o benim artık yarınlarım yok düşüncesi, o derin yalnızlık hissi... o hayatın bir anda gözün önünden film gibi geçmesi. ki ben buna zerre inanmazdım ta ki morg kapısından çıkana kadar...
yaşıyor elbet insan yaşamaksa bu eğer. hep bir yanın noksan, bir yanın eksik. allah kimseye yaşatmasın acısını ama ölüm de kaçınılmaz son tabi.
çok şey yazarım bu konuda, çok doluyum çünkü ama gerek yok şimdi (bkz: özet geç piç), (bkz: okuyamadık kardeş durumumuz yoktu) bakınızlarına*
babanıza seni seviyorum deyin lan. valla bak. hala şansınız varsa tabi.
