27 eylül pazar günü kazanacağım sıfat. nasıl bir duygu olduğu ise benim için şu anda sır. ama iyi olacağını düşünüyorum ve umarım doğru hissediyorumdur. babamı kaybettikten 20 ay sonra olması ise çok hüzün verici. babam gibi bir baba olmayı dilerim yüce yaratıcıdan. hayırlısı...
evladının yanlış bir şey yaptığına gözüyle görmedikçe inanmayan adam.
çok garibime gitmişti, ısırarlı savunuşu. bin dereden getirilen suya rağmen ikna olmadı. lise yıllarında oğlunun ve arkadaş grubunun okulda estirdiği teröre, yıl sonunda eline geçen karnede 12 dersin toplamının 10 etmediğini (10 luk sistemde) görmesine rağmen. yok bir insan bir diğeri için içinde bukadar umut beslemez.
oğlunun aldığı 3 ay uzaklaştırmayı görüşmek için okula geldiğinde, aynı anda bütün hocaların yaptıkları şikayetlere verdiği tek bir cevap vardı "benim oğlum öyle şey yapmaz". yaptı ama hem de dik alasını yaptı, ve şimdi de babasını hocaların önünde komik duruma düşürüyor. bu teröriste bu anarşiste nasıl olurda bu kadar güvenir bu adam diye.
günlerce de bana kafayı yedirtti, hırsımdan çatlama noktasına getirtti. yalan söylemiştim yapmadım demiştim ve benim sözümü senet belledi bir daha da kimseye inanmadı. farkında olmadan yanlış kişiyi sonuna kadar savunuyordu, benim için her sey adına dönüm noktası oldu. kendimden başka umursamam gerekekn insanların varlığını sonuna kadar hissetmiştim.
geçmiş temizlenmiyor belki ama gelecek hala boş bir sayfa, bu güveni kaldırabilmek adına o sayfaya güzel şeyler yazmak zorundaydım. düzeltmeye çalıştım kendimi, ders çalışmayı denedim ilk defa, ilk başlarda zor oldu çok sık frene basmak zorunda kalmıştım, zamanla bunun gerekli oldğunu da anladım. önce ön yargılarımı kaldırdım sonra adım atmaya başladım. o nefret ettiğim güruh olan insanların(öğretmenler) benimle bir dertleri olmadığını tam aksine tanıdıkça güzelleşen insanlar olduğunu gördüm. iyi bir şeyler yaptıkça benden daha çok mutlu olduklarını gözlemledim, bir adam kazandırmanın tatlı telaşı içinde gibiydiler.
babam bir yıl sonra tekrar okula geldi, bu sefer çok kalmadı. ayrılırken ben size demedim mi der gibiydi. yanlış yaparken bile(haksız olanı savunmak) doğruyu buldurttun ya bana helal olsun.
zor meslektir.her baba olamadığı ne varsa, çocuğunun o olmasını ister.
bir çocuk ise ne olmak istediğine belki de en erken, kendisinin bir çocuğu olduğunda karar verebilir.
karışık durumlar yani.
-Evin reisi
-Evin diktatörü
-Evin terör estiren şahsı
-Sadece sınav,okul vb. işlere yardım eden karsısında dısarı çıkmak için bile izin alamadıgım varlık. *
"sizin hiç babanız öldü mü ?" demişti süreyya ," benim ki öldü kör oldum " diye henüz babası ölmeden tabutunun başında dikilivermişti . çekebileceği acıyı ve yitiklik duygusunu tezahür edememekten olsa gerek şiire vurmuştu kendisini, şiirin deliliğine.
gerçekten yokluğuyla ışıklarını kapatacak bir babası varmıydı yoksa yokluğunda kör kalmayı isteyecek derecede bir "baba" özlemi içindemiydi bilinmez. süreyya bilir .
ben kendimi bilir kendi babamı konuşurum. hakkında konuşmaktan da bıkmam asla. süreyya'nın babası gittiğinde kör olmuştu benim babamın ışıklarını ölüm söndüremedi.
çünkü babam ışığını hayattan değil , hayatın sahibinden alıyordu tıpkı ölümünde sahibi olan hakikatin kendisinden. bana öğrettiğin herşey için , benimle paketindeki son sigaraları dahi paylaştığın için , beni düşünce yağmurlarında ıslattığın için , beni inanç yolculuğumda yabancısı olduğum iklimlere hazırladığın için, konuştuğun gibi yaşadığın ve yaşadığın gibi konuştuğun için, merhametli olmayı öğrettiğin , yürekteki hakiki bilginin peşinde koşturduğun için, beni sevdiğin ve bütün hatalarınla sevilmeye layık bir baba , bir insan olduğun için teşekkür ederim babacım. yaratanın hayır dualarıyla , rahmetiyle yat.
aranız ne kadar bozuk olursa olsun, hasta olduğunuz bir gün elinde bir kase pekmezle gelip, kendi elleriyle kaşık kaşık size o pekmezi içirirken hissedersiniz ki, hayatta bir insana babası ve annesinden başka kimse bu kadar yakın olamaz. hiç kimse sizi onun kadar çok düşünemez. size ne kadar çok kızarsa kızsın, kimse sizi babanız kadar sevemez!
9-10 yaşından beri kendisiyle nadiren görüşmemden dolayı oldukça hassas olduğum insan. çok severim onu. hayatımdaki değeri çok büyüktür. bir şey söylediği zaman güvenirim, söylediğini yaparım, her zaman örnek aldığım, olmak istediğim kişi olmuştur. bazen kızarım ona ama. bu nadiren görüşmelerimizden önce kim bilir neler yaşıyor da ben bilmiyorum hiç birini. yaşıtım çoğu kişinin babasına göre de genç olması aslında çok yakın olmamızı da sağlayabiliyor. ama koyuyor be sözlük. babanı çarşı da görüp "oo naber ya?" tarzı bir muhabbetten sonra "hadi kaçtım ben" cümlesiyle olayın noktalanması koyuyor bana. bunu söyleyen o da olabiliyor, ben de. bu hiç farketmez benim için. ama koyuyor be sözlük. o kadar küçükken ailenin dağılması demek, senin ilerde çok sağlam bir aile kurmak istemen demek oluyor. gelecekteki kızının veya oğlunun senin yüzünden zorluk yaşamaması için çok erken yaşlarda çalışmak demek oluyor. karına ve çocuklarına diğer erkeklerden kat kat daha fazla bağlanmak demek oluyor. daha onları tanımıyor olsan bile onlardan ayrı kalma ihtimalin olan durumları düşünüp sinirinin bozulup ağlaman demek oluyor. yine de kimseye kızgın olamamak bu. her şeye rağmen, çok genç bir yaşta da olsan ilerde iyi bir baba olma isteği oluyor.
çocukken 2 metre 57 cm boyudna gibi gelen adam. yıllar geçtikce boyu kısaldı, çekti yılların yorgunluğu üzerine bine bine, napsım garibim.
geçen gün bayramın birinci günüydü sanırsam, bayram harçlığı vermemenin büyük hazını yaşadı babam. hiç bişi demedi gerçi ama anlayabiliyodum gözlerinden. büyüttüm seni eşşeoğluu kendi paranı kendin kazanıyosun kereta dedi içinden duydum...
veya eskiden kendi kaldırıp götürürdü bayram namazına zorla morla işte... yarın kaçta kalkıyoruz diye sordum namazı kastederek. tebessümü yakaladım hoşuna gitti. artık oğlumu büyüttüm dedi içinden yine ben yine duydum..
babam şimdi 1.85 boyunda sanıram bu onun gerçek boyu. daha küçülmesine yumamam bir an önce uyandırmalı süt ve balla beslemeliyim...
son zamanlarda yüzüne baktıkça daha çok aklıma geliyor birgün olmayacağı içim acıyor. daha çok sarılıyorum, öpüyorum. artık o da eskisi gibi kaçmıyor sevdiriyor kendisini. sarılarak oturuyoruz. dizine yattım bugün saçlarımı okşarken ondan sonra bu anları düşünüp mutlu olacağım dedim. anı biriktirmeye çalışıyorum aklımca. allah çok uzun zaman versin ama ne kadar da olsa hayat sınırlı bir gün bitecek nasıl dayanırım bilmiyorum.
hayatta en çok istediğim şey büromu ve çocuğumu görmesi. inşallah allah bunu bize verir.
baba güzel bir şey, baba çok tatlı bir kavram. en güzel uçurtmayı yapan, en hızlı bisiklet süren insan.
ailede bir tek sizi anlayan babanız da öldüyse artık herkes gitmiş gibidir. yetim kalmışısınızdır.
güle güle küçük bir çocukken hayran olduğum, bir bakışıyla beni uslandırıveren sevgi dolu yürek sahibi babam.
Hem çok sevilip aynı oranda kendinden nefret ettirebilen kimse değişik bi duygudur özellikle bayanlar için aşk gibidir tam bazen ömrünüzü vermek istersiniz bazen ömrünü kısaltmak ama iyidir be severim * .
