dünya üzerinde aşk diye bir kelime uydurulmuş herkes peşinden gidiyor. insan hayret ediyor. inanın bir uzaylı ufosuyla gelse ve siz ona deseniz ki: 'ben aşığım arkadaş ama o beni ziklemiyor' emin olun kafasındaki dairesel halkalar infilak eder. patlar.
inançların en kötüsü ve en kısa süreni olan aşka inanabiliyor musunuz ? nasılda zavallı insanlarsınız siz. oysa öküze bile tapsanız sizi yarı yolda bırakmaz taşır ölünceye kadar. çit sürer ne bileyim kurtuluş savaşında mermi taşır.
sizin giib buhranlı melankolik insanlar topluluğuna ne demeli. hepinizden nefret ediyorum. gerçekten.
akli sira ben tas kalpliyim, duygusuzum, kimsee beni incitemez, ben aska da inanmiyom zaten diyerek bir nevi cool oldugunu sanan lakin olamayan, yakinindan bile gecemeyen esas ezik insan beyani. hayir herkes asik olmaz ama olan herkes 1 kez asik olur. her hoslantiya ask dersen uzulur sonunda ask yok yanilgisina dusersin. ask vardir, hissetmesini bilene.
Şu son 3-4 yıldır; kendime "bi' dur nefes almayı dene, bi' etrafına bak!" Deyip de; artık eskilerin olmadığını, olanların da dizi/filmlerden ibaret olduğunu farkedincee...
-ki gerçekten bunu farketmekte çok gecikmişim-
üzüldüğüm tiptir.
Benim'dir. Yazıktır. Günahtır. Bu duyguları böyle ayak altına alıp değersizleştirenlere, hak yiyenlere yazıklar olsundur. Ot gibi yaşayalım. Ooh miis. En sevdiğim!
