son iki gündür uğraşlarımın içerisinde olan ruhun bedenden çıkma olayıdır.
evet sözlük. iki gündür uğraşlarım çaba vermiyordu. az önce de uyumak için yatağıma yattım ve yine denemeye koyuldum. gözlerimi kapattım ve odada gezindiğimi hayal etmeye başladım. - bak, yazarken bile tüylerim ürperdi.- saate baktığımı, kitaplığıma baktığım hayal ettim. dolaşıyordum odada, tabii hayal olarak. lan amk bir anda sesler çıkmaya başladı. gözümü bi açtım yeni uyanmış gibi oldum. baktım perde tül filan açılıyor. iki elimi de başıma doğru dayadım ve dilimi yutmuş gibiydim. sonrasında köşeye stoklanmış halı da düştü. cinler periler bastı sandım. sesim titrek bir halde annee diye bağırdım. evet sözlük yaş 20, anne diye bağırdım evde. sen hiç, kalbi götünde atan bir insan görmüş müydün, sözlük. benim atmıştı, hissetmiştim. ancak sonradan, halının düşmesiyle perdenin açıldığını anlamıştım. bildiğin şuurumu kaybetmiş gibiydim sözlük, annemin yanına giderken. gitmeden önce de yatağa bakmıştım zaten; 'lan bedenim yatakta mı yoksa' diye. bedenimi yatakta görseydim, götümden alevler çıkardı sözlük. yarım saat sonra olayın etkisi geçtikten sonra uyuyayım dedim ama götüm yemedi sözlük. açtım bilgisayarı dert anlatıyorum şimdi bu saatte.
şimdi neler yaşadığımı kavramaya çalışıyorum da, o halının düşmesi bi tesadüf değildi. halı düştüğü zaman çok değişik duygular içerisindeydim. yani hem uyumuş gibi, hem de değil gibiydim.sanki bedenim tam yavaş yavaş çıkmaya başlamışken uyandım gibi. belki deneyimi olan biri varsa beni aydınlatır. şimdi de götüm yemiyor tekrar denemeye. değil denemek uyuyamıyorum bile. astral kabus yaşadım bildiğin.
cin fikirli bir girişimci tarafından kurulması dört gözle beklenen otobüs şirketi. düşünsene bilet alacaksınız kamilkoç, varan, metro yazıyor yanında da astral seyahat. uuhuv çok havalı beybi diyip astral'dan almaz mısınız?
bir çok denemenin ardından başarılı olup bir kaç kere yaptığım aktivite. en son yaptığım yolculukta biraz rahatsız edildim. acaba yine denesem mi diye düşünüyor değilim.
ermiş kimselerin yahut nirvanaya ulaşmış , bu dünyanın nefsinden tamamen soyutlanmış zatların yaptığı iddia edilir. Mevlana gibi.
Zamanında az denemedim değil , ama hiçbir şey hissetmedim de diyemem , eğer o konsantreyi yakalayabilseydim , dış dünyadan kendimi tamamen soyutlayabilseydim o an , büyük ihtimalle yapmıştım. Çünkü baya baya ruhun çıkmaya çalıştığını (bak bunu derken kötü oldum) hissettim. Yüzüm gerilmeye başlamıştı ve vücudumu hissetmemeyi başarmıştım. Bilincim de açıktı ama fazla açıktı. Bir anlık konsantre olayı tüm işi bozdu.
eğer bu seyahati başarırsak memlekete gidip gelirken bilet parasından da kurtulmuş oluruz. hatta memlekette sevdiklerimiz kahvaltı yaparken onları izleriz, her sabah kahvaltılarına eşlik ederiz. Haydi gerçekleştirin artık şu seyahati.
HiÇBiRŞEY DÜŞÜNMEMENiN ne olduğunun bilinmesi değil, bunun yaşanması. Astral Seyahat uykunun bilinçli yapılmış halidir. Uyumaktan teorik olarak hiç bir farkı yoktur. Bu yüzden geri dönememe gibi bir ihtimalde ortadan kalkar. Tıpkı her gece yatmadan önce ya yarın sabah uyanamazsam demediğimiz gibi astralde de geri dönemezsem diyemeyiz. Aslında her gece hepimiz astrali yapıyoruz ama bilinçsiz olduğumuz için hatırlamıyoruz. Amacımız bilinçli olarak yapmak ve yaşadığımız şeyleri hatırlamak.
küçükken ranzada üstte uyurdum. çok garip bir şey, sabahları annem beni kaldırmadan şimdi kalkıp beni kaldıracak diye hissederdim ve birkaç saniye sonra kapıyı açıp içeri girerdi.
asıl şimdi:
annem 'kalk' derdi ve ben kalktığımı ve ranzadan indiğimi sanardım. sonra yine aynı ses: 'kaaalk' yine aynısı tekrarlanırdı ve durmadan o kalk dedikçe ben kalktığımın ve üzerimi giyindiğimin hayalini görürdüm. aşırı gerçekçi bir duyguydu bu.
