hayattan ve insanlardan beklentilerini uzaya kadar yükseltmiş insanlar. yani asla demek çok iddialı olur belki ama beklentilerimizi yüksek tuttuğumuz sürece mutluluk ihtimali oldukça düşüyor.
olabildiğince mükemmeliyetçilikten uzak, olabildiğince düşük beklentili olmakta fayda var diye düşünüyorum.
Affedemediği birileri olan insanlar. Başta da kendisini, çünkü hepsi birer yük omuzlarımızda . Zaten insan affetmeye kendinden başlamalıymış. Bir de başkalarının mutsuzluğundan beslenenler.
egosunun kontrolü altındaki insanlar. çünkü mutlu olmanın tek yolu, egoyu kontrol altına alabilmektir. insanlığınızın kalitesini belirleyen faktör de budur.
Haram ile helali karıştıranlar, bencil olanlar, günahları sevap kıvamında işleyenler, kendini bütün alemden üstün görenler.. asla mutlu olamayacaklardandır.
sevinmesini bilmeyenler, sevindiği zaman birisinin onunla dalga geçeceğini düşünen insanlardır. bir kere sevindim de, güzelmiş de, bunu duyduğuma mutlu oldum de, bağır, bişeyler yap.
