şuan ifa ettiğim görev . askerlik hakkında tek bildiğim şimdilik budur.sivile geçer geçmez ve beynim açılır açılmaz ne olduğu hakkında bir fikrim olur heralde.
butun vatan evlatlarinin gururla gonderildigi ve gittigi, ancak defalarca gururu ve onuru kirilarak dondugu, hatta cok defa yasamasindan dolayi normal algilamaya baslayip takmaz hale geldigi ve dondugunde de yedigi kufurleri ve hakaretleri gulerek anlatabildigi yerdir. *
keske en az oraya giden asker kadar komutanlarda da haysiyet olsa.
edit: gercekten cok mustesnalari da vardir ve onlari tenzih ediyorum.
terör bölgesi diye tabir edilen yerler dışında nerede yapılırsa yapılsın çok garip olaylara sahne olan, zaman zaman güldüren zaman zaman düşündüren zaman zaman ağlatan olayların olduğu yer.
bitireli 1 yılan fazla oldu, üstelik kısa dönem olarak yaptım, ama hala rüyalarımda nöbete giderken, devriyeye çıkarken veya içtimada tekmil verirken görüyorsam kendimi, ilginç gerçekten ilginç...
her yiğidin harcı olmayan. nasıl ki matematik profesörlüğü için analitik zeka gerekiyorsa, askerlik için de özel yetenek ve istek gerekir. askerliğe gitmeyenler için bazı kişiler bu durumu göremez ve 'şerefiz adi gerizekalılar' diyerek karşısındakini küçük görür. askerlik görevini yapmak istemeyenler 'vicdani retçi' olarak tanınır.
erkeklerin sonraki hayatlarında tsk'ya bağlı olmaları için itaate alıştırılmak üzere belli bir süre tutuldukları yer. bu süre zarfında defalarca komutanlara itaat etmeleri gerektiği söylenir ve duvara karşı bile itaatlerini tekrar ederler. yani yanlız bile olsalar itaat etmeleri gerektiği onlara aşılanır. kaçış yoktur, mutlaka yapmaları gerekmektedir.
alay komutanının, tabura denetleme için geldiği gün er gazinosundaki internet cafeyi de denetleyip, herşeyin yolunda gittiğini gördüğünde internet cafe sorumlusunun* kendisinden aferin ve takdir aldığı; ertesi gün ise aynı internet cafe sorumlusunun bölük komutanından "bana neden albayın cafeye gelip denetlediğini söylemedin" şeklindeki azarlarına maruz kaldığı vatani* görevdir askerlik.
kolay ya da zorluğu
görev verilecek statüye (er, kısa dönem er,yedek subay)
gönderilecek sınıfa (jandarma, piyade,hava,deniz)
verilen göreve (komando olarak operasyona gitme, orduevi resepsiyonistliği vs vs vs)
başınızdaki rütbeliye (emekliliği gelmiş esprili bir başçavuş da olabilir,çok disiplinli bir üsteğmen de olabilir)
göre değişen hukuki göreviniz.önemli olan ortamı analiz edip ortama akmanızdır.ortama akmayı beceremezseniz aktırırlar.sakın yalan söylemeyin ve aptalca kural ihlalleri yapmayın.uzman çavuşa selam vermeyip küfür yemek,sigara içilmeyecek yerde sigara içmek, çarşıdan geç gelmek gibi şeyler yüzünden azar işitmenin hiç de lüzumu yok.bir de sazan gibi her işe atlamayın.tembel çok olduğu için 3 kişinin işini size kitlerler.olması gerektiği kadar çalışın ve kimseyle dalaşmayın.hukuki haklarınız ihlal edilirse de hiyerarşik olarak amirlerinizle konuşun.içlerinde halden anlayan komutanlar vardır.
asteğmen olacaklar da omuzdan rütbeli uzman çavuş ve astsubaylara fazla yüz vermesin.mümkünse hiç konuşmasın ve mesafe bıraksın.bunlar babanız yaşında adamlar olsalar da sizin astınızdır.sakın dalaşmayın onlar kalıcı olduğu için subaylar onları kollar ama laubali de olmayın...abi diyerek laubali olursanız sizden çekinmezler,en kritik görevde bile arkalarını dönerler.
bir iş için emir alırısnız 20 tane asker lazım olur askerimi veremem bana lazım der sizi mağdur ederler,aldığınız emri yerinize getiremezsiniz,komutanınızdan babanızdan yemediğiniz fırçayı yersiniz.ağı olun molla desinler.(gerçekten)
askerlik iyidir,askerlik kötüdür, askerlik kocaman bir soru işaretidir. niye geldim? ne boka yaradim? niye gidiyorum? kanundur o ayri.Gercekten mantiksiz biryerdir evet. kendi icinde tezatlaşir, celişir. ama (bkz: asker arkadasliği) diye kutsal ve süper eğlenceli birşeyi de icinde barindirir. Eğlence olarak (bkz: very funny) die tabir edebiliriz. bir yandan ilahinizi sigerler. ağlamakla gülmek arasinda kaliverdiğiniz yerdir askerlik. herşeye rağmen bir gün biter. sizde taşşaklarinizi yaya yaya mükemmel bir huzurla unutuverirsiniz hemen orasini. arada arkadaslarinizi özler akabinde arar özlem giderir onlara sivili anlatirsiniz. şu cok ilginctir. (bkz: asker izini)
hayatınız üzerindeki ipoteği kaldırmak için (evleneceksindir kız vermezler, çalışmaya başlayacaksındır iş vermezler yani önünde bir hayat vardır ama askere gitmeden onu istediğin gibi yaşayamazsın) hayatınızın bir kısmını *** feda etmenize neden olan şey.
gideceklere bir tavsiye çok da kendinizi kaptırmayın olaya. bir süre sonra vatan millet savunması, yurdu düşmanlara karşı beklemek gibi asil duygularınız silinmeye başlıyor. normaldir.
işinden, eşinden, çoluğundan çocuğundan vatani görevini yerine getirmek maksadıyla ayrılıp günlerini kışla içinde bahçe sulayarak, garsonluk yaparak geçiriyor da olabilirsin. genelde budur zaten askerlik. gidenlerin hepsi komando olmuyor doğuda çatışmadan çatışmaya koşmuyor.
bunun yanında ilginç insanlar tanıma fırsatı da verecek askerlik.
hele ki üniversite mezunu kısa dönemler için.
misal 14 kişilik koğuşumda bir kapkaççı ve kalpazan, bir uyuşturucu hap satıcısı, bir homoseksüelle 4 ay geçirdim. *
hiçbir ortak paydamın olmadığı sivilde tanışma, arkadaş olma ihtimalimin olmayacağı bir sürü insanla tanıştım arkadaş oldum.
özetle askerlik karmakarışık birşey iyi taraflarına bakarsanız yabancısı olduğunuz bir türkiye'yi tanımak için gidilip görülesi bir yer.
kötü tarafından bakarsanız zaman kaybı
gittiğiniz yere göre tamamen içeriği değişen, adaletsiz bir görev.
bir tarafta bir çocuk, (evet çocuk) elinde silah ile gerçek bir ölüm tehdine karşı beklerden, öteki tarafta benim bir arkadaşım, tanıdıkları sayesinde izinlerle, raporlarla 1.5 ay askerlik yaptı ve bu dönem içinde yediği kebap ve hamburgerlerle kilo almış olarak döndü.
bir çocuk -20 derecede nöbet tutar, başka bir çocuk tüm gün facebook'ta gezer.
askerde ne olacağı hiç belli olmaz.
özlemektir. sabırdır. sevdiğin kızı aylarca görememektir. kokusunu alamamaktır. dinleyip kendinden geçtiğin müzikleri dinleyememek, izleyip ağladığın filmlerin adını bile unutmaktır. alışkanlıklarını unutmaktır. güneş doğmadan önce kahvaltıyı bitirmektir.
bazen sıçmaya bile emirle gitmektir. denetleme olduğu gün 7 saat çişini tutmaktır. on dakikalık istirahat için dua etmektir. ayak parmaklarını hissetmemektir. ayazdan kulakları yara olmaktır.
tüm bunlara rağmen insan alışmasını, adapte olmasını bilir. iyi yanlarını yakalayıp zevk almaya çalışılmalıdır. aksi takdirde bitmez. mustafa kemal yaşasaydı askerlik mantıksız hareketler dünyası olmayacaktı. ah kemal paşa ah, nerelerdesin..
