Askerlikten gelen akrabaların bitmek tükenmek bilmeyen asker anılarını tertiplerini anlattıkları son zamanlar gelince hiç geçmediği bir günün 48 saat olduğu uzun dönemlerin elinde iphone larla askerlik yapıp ( batı için ) poşet olarak anıldıkları burası baba ocağı değil asker ocağı sözünün çokça duyulduğu yemeklere şap atıldığı iddiasının hiç bitmediği her türden insanın bir arada görülebilecek naçizane dönemlerdendir.
lojmanlarda baya bir süre oturduk. muhabbet ettik.
yiğenlerim ile eğlendik. sonra dolaşmaya başladık. çok imrendim. her şey düzgün. her şey rahat. yani imkanlar süperdi. hem düşündüm lan dedim ne kadar rahat bir hayat. abim de turnayı gözünden vurmuş. biz de o kadar yıl uğraştık biz sürünüyoruz. hayat size güzel dedim.
askerlere ayrılan yerleri gördüm. kıskandım. hatta nefret edebilecek duruma geldim ak partililer gibi.
ondan sonra abim ile konuşmaya başladık. anlattı bana. evet dedi biz böyle yerlerdeyiz ama şu an dedi bu lojman da kalıp yarına eşinin ölüm haberini alabilecek o kadar çok kişi var ki dedi bana. çocukları mutlu mesut lojmanlarda oynuyordu ama kendisi şu an doğuda çatışmada olan o kadar çok komutan vardı ki.
arkadaşlarını anlattı. hani ben vururum kırırımcılar var ya he onlar değil işte. belki gözünün önünde tüm bölüğünü veya takımını veya mangasını kaybetmiş ama oradan bir şekilde kurtulmuş ( savaşarak ) arkadaşlarını anlattı. ve onların ağzından olayı alabilmek için ne kadar uğraştıklarını. bir tanesi bile yaşadıklarını anlatmıyordu. nasıl zor durumlarda kaldıklarını.
abim daha genç. ama hayatından ömür gitmiş. yüksekova'da dağlıca'da şırnak'ta kaldığı zamanlarda ne kadar çöktüğünü gördüm. aynı yaşta bir sürü kuzenim vardı. kendisi onların yanında yaşlanmıştı. yüzünde gülücük vardı ama her an tedirgindi. her an arkadaşlarından kötü bir haber alma ihtimali geliyordu gözlerine.
dün bir sefer daha abim ile gurur duydum. yine asker kardeşi olduğum için mutlu oldum. belki askerde iken delirmiştim komutanların bize davranışlarına ama her an ölüm korkusu ile yaşamak oğlunu okula gönderirken acaba bugün oğluma bir şey yaparlar mı diye düşünerek bir hayat geçirmek kolay değil.
yüce rabbim umarım bütün asker kardeşlerimizi ailelerine bağışlar ve orospu çocuğu teröristler en kısa zamanda yok olurlar. analarını siktiklerim pusucu şerefsizler.
köpek korkusu olanların istemeyerek o korkusunu yendiği yerdir. her askerlik bölgesinin köpekleri vardır. o köpekler sen yemek dökmeye giderken seni takip eder, gece nöbete giderken senle devriye atar, seni öğlen kuleye bırakır kulenin altına yatar 2 saat seninle nöbet tutar sonra merkeze döner, seni kokundan tanır ve sürekli kuyruk sallar oyun oynar..
bi süre sonra korkuyla baktığın köpeğin seninle nöbet tutmasını takdir edersin. çünkü dağlık alandasındır domuzundan tut tilkisine, kurdundan tut yılanına kadar her hayvan vardır. seni orada korur. hatta öyle sadık hayvandır ki o köpekler nöbet kulesine yaklaşan sivil araba oldu mu arabaya koşarak havlar ve seni uyarır.
bir keresinde başıma gelmişti içeriye mühimmat almaya giren sivil araba kuleye doğru yol almakta köpek ise arabayı geçip ondan önce kuleye gidip nöbetçileri uyarma derdinde arabanın önünden koşuyordu.
tatbikatta alarm verildi benden önce nöbet kulesine koşup sipere girdi manyak.
eskiden köpek görünce yolunu değiştiren ben şimdi yanından korkmadan geçiyorum. ♞
vatan borcu olarak görülen ama gerçekte uzmanların, astsubayların, subayların, generallerin, paşaların taşeronluğundan ibaret olan olay. batıda 100 tl doğuda 150 tl ye köleliktir.
1 seneyi geçmiş bu yazıyı yazalı. Terhis oldum üzerinden 10 ay geçti neredeyse ama hissedilenler unutulmuyor askerlikte. Komutana atar yaptığını anlatırsın sağa sola ama kalbinin sana yaptığı atarı anlatamazsın kimselere.
"Herkese selam, ona hasret" dönemiydi, selamımızı verdik geldik ama hasretten hep yoksun kaldık.
Kısacası; 12 ay yaptım, kendimi öyle tanıdım ki sırf onun için bir daha olsa bir daha yaparım.
Bence askerlik erkeğin gururudur. Erkekler için askere gidilmeden Adam olunamayacagını söyler büyükler demekki iyi bir yer ... Sonuç itibari ile vatani görev olarak belirtilir.
gitmeden evvel merak edilen gidildikten sonra nefret edilen eve dönünce hikayeleri anlatılan ve bazen özlenen garip bir yer. düşünsene aylarca yatıp kalktığın bir yeri askerlik bittikten sonra bir daha istesen de göremeyeceksin. yani yemekhane de o sıraya bir daha hiç giremeyeceksin. çok garip lan. gidin yapın lan. ileride çocuklarınıza veya torunlarınıza anlatacak hikayeleriniz olur.
her erkeğin yapması gerekmeyen, profosyonel ordunun kurulması gerekilen oluşumdur, 22 yaşına kadar elinde kalem kağıt düşmeyen bir insan evladını 1 sene de ne kadar asker yapabilirsiniz askeri başarıları olan büyük devletler de dahi profosyonel ordu oluşumları mevcuttu, lakin imkanlar dahilin de mümkün olabileceğini göz ardı etmemek gerekir.
askerde ilk günüm, hani entelim yaa verdikleri ''askere el kitabı'' mı ne onu okuyorum. ''direklere tırmanmayacağım, arabanın gölgesinde uyumayacağım'' falan yazıyor uyarılarda. ''ulan hangi maymun türü ile askerlik yapacağım'' diye kendi kendime espri yapıp gülüyorum falan. bak, yolda kendi kendine konuşup gülen birisini görürseniz o deli falan değil, yalnızlığın nirvanasıdır muhtemelen. neyse bi çuval gereksiz işten sonra koğuşlara götürdüler bizi. hacı her yerde uyarılar var, uzay istasyonu sanki mübarek. ayna üstünde ''kıyafetini düzelt'' dolap üstünde ''kapağı aç'' lamba butonu üstünde ''bas ışığı yak'' filan yazıyor???
ben ne yaptım bunları görünce?? dedim ki ''ulan bu yazıyı okuyacak kadar aydınlıksa ışığı açmaya gerek yok. eğer yazıyı okuyamayacağım kadar karanlıksa yazıya gerek yok. bu durumda bu yazımın hiç bi işlevselliği yok'' gittim bunu direklere tırmanmayın diye uyarılan adamlara anlatmaya çalışıyorum ''bak şimdi hacı karanlıksa, ka-ran-lık-sa anladın, evet...'' falan telef oldum. koğuşta dumandan göz gözü görmüyor amk herkesin beyni yandı. sonra komutan geldi ''s.kt.rin yatın'' falan diye yatağa gönderdi bizi. yatakta bi süre daha yazının gereksizliğini kendi kendime ispat ettim. neyse ilk gün ben hepsini telef ettim kalan 6 ayda onlar beni telef etti. askere giderseniz kalabalığa biraz uyun amk, o uyarıları dikkate alın '''hehehe direğe kim tırmanır'' demeyin, afrika kabilesinden askere gelenler var orada :)
