her nefis ölümü tadacaktır. Ama uzulmemek elde degil tabiki. şu da unutulmasın ki annesini cok sevdiğini iddia eden kişinin onun ölümünden sonra her gün yasin okuyup ruhuna göndermesi gerektir. he annene bunu yapmıyorsan sevdiğini soylemen aglaman yada yipranman anlamsızdır.
Benim annem sadece bizim evimizi değil iki evi daha ayakta tutuyor. Şimdi yokluğunu düşünüyorum da , direk yıkıldı mı hepimiz altında kalırız. Allah gecinden versin .
Anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf
Resulullah çok şanslı bir insan
annesi öldüğünde o küçücüktü;
benim annem öldüğünde ben küçücük değildim,
zaten şanslı birisi de değilimdir, filmlerim iş yapmaz.
aşk acısı çekiyorum, sanırım bu yıl dersleri veremeyeceğim, biraz kilo versem başka bir şey istemem, vücut yapacağım lan fit olacağım,
şirket bir düze çıksa da maddi olarak kendime gelsem, o arabayı mutlaka almalıyım, keşke saçlarım dökülmese ''ne lan bunlar şimdi''
diyor insan.
anne gidiyor anne!hayatta ne zaman büyük bir sıkıntım olsa düşünürüm.sonra ''sikerim böyle acıyı bir gün annem bile toprak olacak'' derim.
altınızı değiştiren, emziren, bakıp büyüten, sizin için canını koşulsuz verebilecek ve aslında sizi bu hayatta karşıklısz naparsanız yapın
sevebilecek tek varlığın ölmesi? siktir edin her şeyi.henüz o bizimleyken hakkını vermeli insan.
anneme benim acımı göstereceğine, onu bensiz bırakacağına onun acısını ben göreyim, ben çekeyim... yalnız kalmışlık hissini, terkedilmeyeyi ben yaşayayım... rabbim sırayla ölmeyi nasip etsin.
bugün aldığım bir ölüm haberinden sonra üstüne tuz biber eken aklıma asla getirmek istemediğim kötü sondur. ama illaki herkes ölecek belkide anneden önce ölüceksin bu tarz şeyleri düşünmek üzüntüden başka birşey getirmez insana.
