dünyadaki sevgi tılsımınızdır. onun sonsuz sevgisi ile beslenirsiniz. kaç yaşında olursanız olun o size bu kaynaktan sevgi sunar. her şeyin değerinin yokluğunda anlaşıldığı gibi, annenin de yokluğunda değeri anlaşılır.
maalesef o gittiğinde o tılsımınız da toprağa gömülecek. yavaş yavaş sevgi duygunuz körelip sönecek. ne baba, ne kardeş ne sevgili sevecek gücünüz kalacak içinizde. çareniz kalmayacak, tutunacak dal arayacaksınız. pişmanlık duyacaksınız, o sevgiye neden bu kadar zaman önce keşfedemedim diye.
anne, dünyada değeri anlaşılamayan varlık. sonsuz sevgi kaynağı. dünyada ölümden başkası yalan demiş şair, bence dünyada anneden başkası yalan. yalan evet annem yalan bu dünya.
kalbin yarısının sahibidir. diğer yarısı da baba dahil hayattaki tüm tanıdıklar arasında pay edilir..
öyle bir insandır ki, hayır insan üstü bir canlıdır ki, ne yaparsan yap; ne söylersen söyle; ağlat; küstür.. yıllarca tam bir hayal kırıklığı ol o'na ancak o ki, anne ki, tek bir göz pırıltına kurban olsun, sevsin seni yatırsın dizine.. dayanama gözyaşına sen de ağla.. onunla küstüğünde zaman çabuk geçsin, anlama ne oluyor ne bitiyor aklında bir tek o olsun, onun gülüşü, onun gözyaşı, onun kahkahası, onun hüznü, o.. o.. o..
ve sonra birden çıksın gitsin hayatından, olacak iş mi bu? oluyor, o yapınca kızamıyorsun da, kızarsan hüzünleniyordu bakışları.. düşersin karanlıklarda da tutulacak el ararsın ancak artık yoktur hayaliyle avunursun da anlarsın sırf o günlerin kıymetini anla diye yoktur artık..
keşke dersin, keşke o zamandan anlasaydım da şimdi böyle bir ders almasaydım..
"zaman.." der büyükler "..en iyi öğretmendir ancak tüm öğrencilerini öldürür", keşke dersin onun değil de benim öğretmenim olsaydı o "zaman" ki o hep gülseydi ben ağlasaydım, ona bile razı olursun tek bir kahkahasını duymak için ancak artık karanlıktır kalbin bir yarısı..
yasi kac olursa olsun, yavrusu kac yasinda olursa olsun, yavrusu onu ne kadar kirmis olursa olsun; yavrusunun basina bir sey geldiginde kus gibi cirpinan yÂrdir.
aglama anne benim icin aglama
ben de herkes kadar aldim acilardan
aglama anne benim icin aglama
ben de herkes kadar yandim
bir gün ben ta uzakta hasta yatarken, cep telefonumdan arayan, "annecim evdeyim ben istersen evden ara cepten çok yazmasın" dememle, "yok yavrum, sen şimdi yataktasındır, kalkıp rahatsız olma diye evden aramadım" diyerek beni benden almış melektir.
az önce telefonda konuşup gözlerimi doldurmuştur. annem hastaydı birkaç gündür ve nasıl olduğunu öğrenmek için aradım sordum.
+ nasıl oldun anne iyi misin biraz daha
* iğneleri vurulunca, hapları içince iyiyim de sonra yine halsizlik başlıyor.
+ tamam kalkma sen yat dinlen annem.
* yok yok kalkmıyorum zaten yatıyorum. akşam gelecek misin eve?
+ gelirim anne, gelirim bu akşam.
* tamam. paran varsa tavukburger alsana gelirken.
+ param yok be annem, nerden alayım.
* he tamam olsun o zaman. boşver.
+ aaa dur yemek kartım var onla alırım.
* yok oğlum tamam boşver, alma yemek yersin sen onla. *
+ canım benim ben yerim yemeğimi merak etme sen.
bırak tavukburger almayı, tavuk getiririm ben sana canım annem. sen yeterki iste.
büyülü bir masal kahramanı gibidir. diğer insanlara hiç benzemez. dünyanın en güzel kokusuna sahip, kalp atışları dünyanın en güzel ritmi olan, sonsuz sevgisiyle sonsuz huzur veren olağan üstü bir varlıktır.
