aniden de gider. bu kirli dünyaya bir de çocuk getirmeyi düşünmüyorum. kendi mutlu olmadığım dünyaya bir de neden çocuğumu getireyim ve onu bu dünya ile cezalandırayım ki? hem burada bir sürü kötü insan var. bu da evladım için en büyük iyiliğim olsun swh.
kadınları anlayabildiğim tek konu; ben de manyak gibi baba olma hayali kuruyorum. şöyle bir kız çocuğu fena olmazdı.
çevremdeki insanların çocuklarına hediyeler alıyorum fırsat buldukça. daha doğmamış çocuğun hediyesini bile verdim. 32 yaşın verdiği "gecikiyorum galiba" güdüsü ile kendimi böyle avutuyorum sanırım.
aga çocuk dünyanın en güzel şeyi lan. bütün gündemin birden bi küçük yavrudan ibaret oluyor. hayatını adayacağın müthiş bir fırsat. beraber büyüyün işte. nereye kadar eğlence? nereye kadar gece hayatı? flört vs nereye kadar? yaş geçiyor. nesil değişiyor. eşin dostun ana baba oluyor. yalnız kalırsınız. erkenden evlenin ve çocuk yapın. müthiş bi şey ya.
Çocuğum yok. Ara ara bunun eksikliğini bütün benliğimle hissediyorum. Dönem dönem gelen istek. Bir dönem iş sanrılara da dönmüştü. Evde durmadan koşturan bir çocuk var gibi geliyordu bazı bazı. Şimdilerde bu istek hiç yok. Yalnızlığa da karı koca sadece kendimizden sorumlu olmanın keyfine de alıştık.
Kendime zor baktığım gerçeğini hatırlayınca giden istek. Deliksiz uyku, düzensiz beslenme, istenilen zamanda istenilen yere seyahat... Bunlara doyamadım daha. Elimiz düzgün para görmedi ki hem daha. Nasıl bakacağız çocuğa.
hormondur o. böyle anlarda konu derhal lohusa bir anneyle münazara edilmeli ve derhal bu istekten vazgeçilmelidir. isteğin sahibi isteğinde ısrarcıysa tokatlanmalı kendine getirilmelidir.
