yani görüyoruz, duyuyoruz, türk kadını mutsuz, dahası dünya kadını mutsuz, suratları ask, kafalar karışık, hayalkırıklıklarıyla geçirilmiş ömürler falan. bunların hepsinin temelinde aynı sorunsal var dostlarım.
"kime vereceğim?"
bir hanımın ne yazık ki takriben ömrünün %67'si bu soruya makul bir cevap aramaya çalışmakla geçiyor. her gün karşısına çıkan onlarca talibi üzerinden binlerce farklı kriteri devreye sokup, belki de milyonlarca farklı hesaplama yapıyor bir kadın ortalama. kuantum bilgisayarı olsa isyan eder. hiç bir insan bu derece büyük bir sorumlulukla sınanmamalı.
"bunun boyu posu iyi ama bana sadık kalır mı",
"bunun sadakati yok ama durumu iyi, enseyi düzeltiriz",
"bunun mesleği iyi ama mezun olduğu okul bölüm benim kariyerime eşleşmiyor mu ne",
"bunla da ne güzel skişilir ama sevgilim duyarsa çıkacak rezalete değecek kadar çok güzel istiyor muyum bunu"
"bu ne mk, patetese bak, utanmadan bir de bana yazıyor",
"mına koyduğumun patatesi, ha doktor muymuş, sempatik birisi aslında şapşik",
"buna versem toplum ne der",
"şuna cevap yazsam mı",
"şu çocuk benle kesişiyor, bir bakayım, üç bakmayayım ki sürünsün köpek"....
ve daha milyonlarcası.
ben bu konuyla ilgili kadınlarımızı suçluyor değilim yanlış anlaşılmasın ancak kadın bedenini çok fazla alıcısı olan kusursuz bir ürüne, paketlenebilir ve satılabilir bir metaya dönüştüren sistemi suçluyor.
hanımlar da bu durumun mağduru ve vakitlerinin ve motivasyonlarının büyük bölümü kime verip, kime vermeyecekleri konusunda beynin arka planında milyonlarca hesap yaparak harcamakla meşguller. ctrl+alt+delete yapıp bilgisayarın görev yöneticisine girdiğiniz, işlemler sekmesinde uygulamalar (4), arka plan işlemleri (79) şeklinde bir tabloyla karşılaştığınızda bilirsiniz ki bilgisayarınızda yolunda gitmeyen bir şeyler vardır. arka plan uygulamaları bilgisayarın anasını bellemektedir. alayını kapatırsınız.
birebir aynı durum. bir de utanmadan kadın şair yok, kadın bilim adamı az, kadınlar espri yapamaz, kadınlar topluma ve ilerlemeye katkı sağlamıyor der ahlaksız erkekler. ulan şerefsiz, senin beynini de içten içe kemiren, sürekli olarak meşgul eden böyle bir sorunun olsa bırak bilim üretmeyi, iskeletini ayakta tutacak enerjiyi sergileyemezdin.
özetle bu sorumluluk, yani am, salt sahibinin tasarrufuna bırakılamayacak ağır bir sorumluluktur ve toplumun bu konuda sorumluluk alması şarttır. önerim kimin kime vereceğini devlet her genç insan hakkında sisteme gireceği yığınla veriyi işleyerek çalıştıracağı algoritmalarla belirlesin. bu konuda aile ve sosyal politikalar bakanlığı herkesin sevişeceği kişiyi haftada 3 günden az olmayacak şekilde belirlesin ve listeler halinde ilgilileriyle paylaşsın ve yaptırımlarını da uygulasın.
tabi uzun ve ciddi ilişki isteyenler ve takılmacılar olarak iki ana başlık yaparak bu insanları sadece birbirleri ile eşleştireceğimiz detayını da belirtmek isterim.
inanın bana kadını/erkeği bu konuda daha mutlu olacak en nihayetinde, herkes kafası rahat bir şekilde işine gücüne bakabilecek ve hepsinde önemlisi toplamda en az 5 kat falan daha fazla sevişilebilecek.
