Son altı ay içinde benzinin litresinin yaklaşık yarım Euro zamlandığı, bugün itibariyle benzin almak için 3 istasyon gezdiğim(benzin yok) ve kısa bir süre içinde 2 Euro olacağı söylenen ülke.
kanada günlükleri ni okumayan varsa google dan açıp okusunlar hemen. Yurt dışında yaşamanın cazipten cefaya dönme aşamalarını çok güzel anlatan eğlenceli bir yazıdır.
Benim de hikayem buna benzer.
ilk geldiğim ay şaşkınlıkla ve hayranlıkla bakıyordum etrafıma. Artık evden çıkmıyorum o ayrı mevzu.
Kurs ve üniversite vasıtasıyla bi sürü arkadaşım oldu. Afgan, japon, romen, polonyalı, italyan, taylandlı, vietnamlı.... içlerinde bi tane alman yok. Has alman bulmak gerçekten zor. Adamlar nazi olmasın da ne yapsın. Çaktırmadan işgal ediyoruz ülkeyi.
Peki bu kadar farklı millet nasıl anlaşıyor? Bayağı da güzel. Yani süper almanca konuşmaya gerek yok aslında, biz anlaşıyoruz. Ama hükümet için yeterli değil. Sana diyor ki bu dili, bir almandan daha iyi bileceksin. Verdikleri eğitimden çıkardığım sonuç bu.
Bizzat denedim. Oturduğum köyde ufak tefek alışverişimizi yaptığımız bir postane var. Evet postaneden yumurta, süt filan alıyorum. işleten kadın bir alman.
Kadına bir sürü şey sordum gramatikle ilgili. Aldığım cevaplar şunlar: was? Waaas? Was? Waaas?
Kıl tüy yün derken rüyalarını bile almanca görmeye başlıyorsun. Ve yabancılaşıyorsun her şeye.
Türk kanallarını izlemek için bir zımbırtı aldım geçen gün. Köy belgeseli arıyorum deli gibi. Kerpiç evleri, şalvarlı teyzeleri filan seyredip ağlıyorum hep. Yeni rahatlama yöntemim bu.
Çok büyütmeyin gözünüzde avrupa' yı. Buralarda ruh yok...
acilen konut sıkıntısını çözmesi gereken ülke. ülkede korkunç bir konut yetersizliği var. 6 aydır, 1 yıldır kiralık ev arayan insanlar var. kiralık ilanı verilen bir ev için 200-300 kişi başvuruyor. satılık ev fiyatları da uçmuş durumda. acilen bizdeki toki tarzı konutlar yapılmalı.
Entegrasyon kursları...
Süresiz oturum alabilmek için bu kurslar dil kursu adı altında zorunlu.
Dil öğreniyoruz. Tabi.
Mesela artık domuz eti ile yapılan tüm yemekleri biliyorum ve çok da rahat sipariş veririm.
Türkiye deki kandil müslümanlarındanım ben, öyle çok haram tabum yok ama avrupa deyince özgürlük diye zevkten boşalmayın rica ediyorum.
Katoliği,protestanı, ortodoksu,evangelisti müthiş tutucu. Şarap içip ibadet eden ne kadar tutucu olabilir demeyin. Orada devreye kültür farkı giriyor.
Çok da et yemeyi sevmeyen biri olarak vejetaryenim deyip yırttım olası tehlikelerden. Ama adı üstünde, entegrasyon kursu.
Pub da ders yaptık geçen. içen biriyim. Hoca entegre olduğumu söyledi. Orada kriterin ne olduğunu anladım. Burda yaşayacaksan Alman gibi olacaksın.
Afgan kızlar vardı, içmediler. Hocanın bakışı değişti.
Atıyorsun diyenler için, Bad dürkheim vhs. Web sayfasına göz atın.
Hey Allah' ım ne günlere kaldık...
Savaş sonrası yerle birken sıfırdan kurulan. Giden ilk türk işçiler diyorlar ki insaatlarda kürek bile bulunuyormuş kolay kolay. Her seyimiz gitse de üniversitelerimiz ayaktaydi diyor almanlar. Bu sayede bizi katlamislar efendim geriden gelip.
Gün geçmiyor ki Almanya hakkında yeni birşey öğrenmeyelim.
Şimdi beyler çöp mevzusu bi değişik kağıt ayrı cam ayrı meyve kabuğudur sebze artığıdır mutfak çöpü ayrı atılıyor.
Bendeniz de bilinçli bir yurttaş olarak çöplerimi ayırıyor öyle atıyorum. Mahallemizde bimekan takımından yersiz yurtsuz Yunanlı bir şarapçı benim çöpe attığım şişeleri alıyor her defasında bi saygı bi ihtiram eğilmekten kırk kat oluyor adam. Ben de hani o yunan biz Türk komşuluğumuz var yazık günahtır yolunu bulsun gariban diye ses etmiyorum.
Ulan meğersem depozitoluymuş ya la şişeler. 100 denesi 25 oyroymuş ya la.
Misal araba alacaksın. Gidiyorsun galeriye hans gardaşım tekniş und optiş şööööön guuuttttt diye başlıyor arabayı anlatmaya yetmiyor 4 yıllık tüm evraklarını çıkartıyor bak ahan şu günü cam suyu şu günü sol dikiz aynasının dış kabı bu günü de fren diskleri o günü de yağı neyin değişmiş bundan başka en ufak bir tamir görmemiş ahan motor kondisyonu şu şanzıman kondisyonu da bu yalanım yanlışım varsa zaten hükümet yedi ceddimi şu bmw’nin Kaputuna yatırıp siker bizde söz senettir diyor.
Aklına yatıyor senin de tamam hans gardaşım sen bunu bize sar olmazsa pazartesi gelip alalım o zaman diyorsun. OlmaZ diyor piç. Tamam lan ibnelik yapma ahan burada olmazsa 1000 oyro kaporasını tiko verelim diyorsun mümkünatı yok diyor. Niye lan götoş diyorsun pazartesi biz izne çıkıyoruz Tükan kapalı teeyyyyyy Ağustos’un sonunda açacaz o zaman termin alıp gelirseniz satabiliriz diyor. Ulan herkes mi gidiyor buranın tekeri Nası dönüyor bu çorbanın kaynaması lazım bi kişi bile mi bırakmıyonuz lan tükanda diyorsun “valla yarram bizde ortam böyle işine gelirse” diyor.
Ulan ibnenin evladı baştan desene burası pazartesi kapanacak izne gidecez diye. Biz de siktirolup gitsek hiç heveslenmesek. Babamın oğlu musun Ağustos’un sonuna kadar senin sikinin keyfini bekleyecem yavşak.
Edit: iş öyle bi raddeye geldi ki sinirlenip senin ben taaaa yedi ceddini sikim desen gayet ciddi terminin yoksa hiç boşuna heveslenme sikemen diyecek piç. Öyle bi iş disiplini var.
35 yaşında sonra gurbet ellerde yaşamak zorunda kalmış biri olarak, buraya ait tespitlerimi yazsam olur aslında.
şimdiiii....
kıyas yoluyla başlayalım. hani türkiyede 1 milyoncudan rende alırsınız, 2 hafta sonra paslanır. karaca' dan alırsınız epey kullanırsınız. fiyat farkına girmiyorum. ( karaca rende var mı hakkaten bilmiyorum)
almanya' da, dışardan gelen ve içeride üretilen her ürün belli bir kalite kontrolünden geçiyor. istenen düzeyde değilse ya ürün ülkeye alınmıyor, burada üretiliyorsa da pazara sunulmuyor. yine rende örneğinden gidersek 2 euro ya aldığın rende ile 20 euro ya aldığın rendeyi de aynı sürede paslanmadan körelmeden kullanabiliyorsun. pahalısını almak senin ruhsal durumuna ya da sosyal statüne bağlı.
türkiye' de yetişen en iyi sebze ve meyveler de burada arkadaşlar. bahsettiğim kalite kontrolleri nedeniyle.
mesela karpuzlarda kabak aşısı yok, bayağı bayağı karpuz yediğimi hissediyorum burda.
çok şey konuştum, hızla arabeske bağlıyorum.
keşke memleketimde olsam da kabak karpuz yesem.
