+ Gazeteci : Aziz Yıldırım saha içindeki Alex'e kefilim ama saha dışındaki Alex'e değil dedi.. Neyi kastetmiş olabilir?
- Alex de Souza : Sahada lens takıyorum, dışarıda gözlük..
böyle de bir adamdır, anlayana ayarın kralını verir.
üstadım ben fanatik galatasaraylıyım yıllardır milletin dırdırını dinledim galatasaray hep böyle vefasız bak hakana.beşiktaş öyle vefasız bak deli iboya falan filan.yahu ey fener sen ne yaptın rakibin bile sevdiği bir yabancıyı en olmayacak şekilde yolladın.başkanın çıktı adam suçlu dedi görgü tanığı bile kendisinin gelebileceği en iyi makamlar mevkilerden birini bıraktı tabiri caizse siktiri bastı **.demem o ki fenerbahçe çok vefasız bak alex e.
ben bile üzüldüm lan bu adamın gidiş şekline adam gibi adamdı.izlenesiydi alex.farklıydı herkesin söylediğini söylemiyordu.güle güle büyük kaptan yolun açık olsun...
lan günün istatistiklerinde en kötüsünden de olsa birinciliğe yükselmişim. mutluluk kelebekleri karnımda.
o kadar başarılı bir entry olmuş ki bu kadar tepki almış. bravo.
lan ben ne güzide entry ler ne kaliteli ve zekice entryler girdim şimdiye kadar nerdeydiniz gerzekler (geçmiş entrylerime baksana).
troll oldum da mı sizi kestim?
yine de başarıdır bu. kabul edin. elimi öpün.
gülme efekti.
türk olmamasına rağmen yeni nesilde birçok 'alex' isimli çocuk göreceğiz. öylesine seviliyor ki bırakın türkiye'yi, brezilya'ya gidip ilk gördüğümüz insana alex desek imalı bakışlarla, oturtup bir yere yemek yedirir, paşalar gibi bakarlar bize.
çok özel ve çok büyük insansın. sen fenerbahçe'ye ve dolayısıyla türkiye'ye, antrenör ya da teknik direktör olarak dönene kadar heykeline ara ara gidip özlemle bakılacak kaptan! fenerbahçe'nin en büyük kaptanı...
heykelini diken camianın sırlarını açıklayıp, (bilerek veya bilmeyerek) kulübün daha şeffaf, eleştiriye açık daha iyi bir noktaya gitmesinde emeği olan oyuncu.
alex'ten sonra sametinde istifa etmesi üzerine bu istifalarda parmaği olmadiğini kanitlamaya calişan aziz yıldırım yarın top toplayıcı ismetle basının karşısına çıkacağını duyurdu.
brezilyalıların feijoada diye bir yemekleri vardır, yemeği yedikten 5 ay sonra öğrenmiştim ne anlama geldiğini alex sayesinde.
(7-8 ay önce) o gün fenerbahçe'nin maçı vardı, 10 numaralı alex formamı üstüme geçirip gittim o yemeğe. yemek sırasında konuşulmadı, sonra herkes farklı bir konudan bahsederken brezilyalı bir (siz deyin dede ben deyim amca) amca yanıma geldi. 'fenerbahçe bu sene çok sıkıntılı' dedi. bir an şaşırdım, fenerbahçe'yi almanlar bile çat-pat tanırken bu adamın formanın renginden fenerbahçe olduğunu anlayabilmesine hayret ettim. sonra ona şike olaylarını, 17/18i, insanların içeriden çıkamadığını anlattım. bu sırada birkaç alman arkadaş da merak edip konuşmaya katıldılar. tüm olayları anlattım; 'bugün de maç var o formayla geldim, yoksa boş zamanlarımı forma giyerek geçirmiyorum' diye de bitirdim. alex sırtıma baktı, 'ül-ker?' dedi. 'hayır dedim, alex - seninle aynı isme sahip.' Yaşının ilerlediğinden bahsettim, övgüler methiyeler dizdim. en sonda takımın kötü top oynadığı aklıma geldi, biraz üzüldüm; 'ama şampiyon olamayacağız' dedim. o ana kadar gözlüklerin arkasında beni dinleyen mavi gözlerde bir mutluluk belirdi, 'türk futbolunu takip ediyorum, kim haklı kim haksız; olaylar siyasi mi orasını bilmiyorum, ama alex varsa o işin başarıya ulaşma ihtimali daima fazladır, koşsa da koşmasa da - brezilya'da da eleştiriyolardı, şimdi dönsün diye her sene ağlıyorlar.' diyerek sözlerini tamamladı. gururlandım, 'değerini biliyoruz' dedim.
ışığı sevmeyen fenerbahçe'nin ışığıydın, ama bu parlaklığa dayanamadı kimse.
yolun açık olsun büyük kaptan. herkes için hayırlısı olsun. kapı kapanmaz sana asla. ve evet futbol asla sadece futbol değildir!
olaylara her pencereden bakmaya çalışan fenerbahçe'liler her zaman bu formayı sevecek, tıpkı senin gibi. ama onları anlayabilecek olanlar var mı, işte bütün mesele bu!
biraz sonra uçağa bineceksin... o dakikadan sonra brezilya bize uzak ama türkiye sana hep çok yakın olacak...
bunun tam tersini yazmıştı bir taraftar aylar önce.. senin ağzından uçağa biniş mektubuydu.. sen yazdın sandık hepimiz.. inandık... belki de inanmak istedik... çünkü tam da sen yazmışsın gibi sıcak, sen söylüyormuşsun gibi samimiydi... ve tabii hayali bile zordu... daha çok uzağındayken o günlerin, engel olamadık damlalara...
ve şimdi sahiden...
biraz sonra o uçağa bineceksin...
arkama dönüp bakacak mıyım diye düşünme... o kapı kapanana kadar gözünü de kulağını da yüreğini de bizden alamayacaksın... çünkü o çok sevdiğin şarkılarla geleceğiz... her bir satırını ezbere bildiğin marşlarla... belki yüzler olacağız... belki binler... ama milyonların yüreğini getireceğiz sana...
biraz sonra o uçağa bineceksin...
arenada attığın golde oğluyla kanepeden düşen baba el sallayacak sana... izlerken bilincimizi yitirdiğimiz o samsun golünde kale arkasının en alt katından bakan velet gözlerini açıp bakamayacak ardından... inter maçındaki öldürücü çalımı attığında sevdiğiyle konuşurken elindeki telefonu düşüren kızın boğazı düğüm düğüm olacak... cska golünü torunundan duyan nine dua edecek sana, nereye gidiyo o kel kafalı çocuk diye...
biraz sonra o uçağa bineceksin...
belki çok zorlanacaksın ayakta durmakta.. 8 yıl her gün olduğu gibi dianne tutacak kolundan. bacağına dolanacak maria.. türkiye serüveninle yaşıt, güzel kızın, bizim kızımız... antonia anlamaya çalışacak dışarda kopan gürültüyü.. felipe... felipe... her gülüşünde seni gördüğümüz en küçük de souza... merdivenlerden öylece bize bakacaksınız... biz de size...
sen ne düşüneceksin bilmiyorum.. belki keşkelerin olacak, belki son birkaç ay geçecek gözünün önünden.. belki ilk günden bu yana film şeridi.. belki gollerin belki tezahüratlar.. koreografiler, commandante pankartları.. idmanlar, baklava, denizli, gözyaşları... hüzün... bilmiyorum...
biz mi ne düşüneceğiz... bak onu biliyorum işte.. ne gollerini arayacağız o an, ne bize yaşattığın onca başarıyı... attığın her adıma bakacağız... ve her adımında geçmişteki bir adımını hatırlayacağız... o hafif sola kaykılarak attığın adımları, eli belinde duruşlarını, felipe ile uzaktan el sallamanı, gülüşünü... en çok o utangaç samimi gülüşünü...
kimimizin aklında kaybedilen maçlardan sonraki hüznün olacak.. kimi sahaya girdiğin andaki sekmelerine takılacak.. maçtan önceki son duan...
birazdan o uçağa bineceksin...
kişi başına bıraktığın anı sayısı buradan brezilyaya yol olur...
birazdan o uçağa bineceksin...
8 yıldır her gece gelmesinden korktuğumuz o an... en istemediğimiz veda...
birazdan o uçağa bineceksin...
ve artık hiçbirimiz üzgün değiliz... çünkü seni hep o gülüşünle hatırlayacağız... ne zaman büyüse içimizde özlemin... yoğurtçu parkında alacağız soluğu... bize yadigar hatıranla dertleşeceğiz... kimbilir kimleri sana şikayet edeceğiz...
bazen ah be kaptan diyeceğiz... kızacağız sana... sen bileceksin nedenini.. tekrar söylemeyeceğiz...
birazdan o uçağa bineceksin... her birini evimizden saydığımız ailenle bize veda edeceksin... belki birkaç damla yaş süzülecek gözlerinden...
el sallayacaksın...
ama dur... sevdaya dahilse ayrılık... biz bunu veda saymadık...
o bize salladığın ellerde daha çok kupalar yükselecek... ve her kupada bizim de elimiz olacak...
en güzel anılarını bıraktığın bu statta daha çok sevinçler hüzünler görülecek... yaşadığımız her şeyde s10nsuza kadar... yerin kalbimizde olacak...
güle güle güzel adam...
hak ettiğin kadar mutlu ol... şunu hiç unutma... burada kapıyı çalmadan girebileceğin milyonlarca evin var...
alex'in jübilesini yapıp gideceği gün yaklaştıkça içim cız ederken, bu koşullar altında ülkesine döneceğini hiç aklıma gelmezdi. içim parçalandı be kaptan. ölene kadar herkese anlatacağım seni...
