Günün o neşesinin, hareketliliğinin, cıvıltısının yavaş yavaş silinip gitmesinin verdiği bir hüzündür.Lakin o akşamüstünün de kendine has bir tadı vardır.Yaşamasını bilene.
insan akşama doğru yanlız başına kalır ama hüzün tam da güneş batarken akşama doğru yavaş yavaş bünyemizde vuku bulur sanki içimizde kötü bir his oluşur sebebi insanlık tarih boyunca geceleri hayvanlarla ve insanlarla çok mücadele etmiş çok kayıp vermiştir çogu geceleri donarak ölmüştür işte bu geçmişten bu yana içimizde istemsiz oluşan bi' his akşama doğru istemsiz hüzün çöker .
