anne aşık olmak ne demek? diye soru soran küçük bir çocuğu aklıma getiren eylem. binbir takla atılır, onun anlayabileceği şekilde açıklamak için. çocukları da geçtim, bilimadamları bile yıllardır aşık olmanın insanlar üzerindeki etkisini inceliyorlar. çözüm yok gibi.sonuca bakarsak bir genelleme yapmak oldukça zor aslında ama sanki her insan aynı duyguları yaşıyormuş gibi algılanır.
aşk ve aşık olmak güzel şey. her ne kadar insan üzerinde karmaşık etkiler yaratsa da gerçekten dünyadaki en güzel şey aşık olmak. "oğlum sen aşık olmuşsun." ya da "kızım var sende bir haller, aşık mı oldun yoksa?" cümlelerini hepimiz aç çok duymuşuzdur öyle değil mi?
neyse efendim asıl konumuz aşık olmak değil, aşık olduğumuz zaman aşkın bünyemizde ne gibi etkiler yarattığı. yani asıl önemli olan bu olsa gerek.can dündar 'ın eğer isimli çok güzel bir yazısı gelir hep aklıma. bir insana aşık olduğunuz zaman hayat değişiveriyor birden. güller açıyor içinizde. yüzünüze bir nur iniyor. kendinizi yolda yürürken bir star kadar ünlü hissediyorsunuz, sanki tüm insanların gözü üzerinizdeymiş gibi. ayaklarınız yerden kesiliyor, adeta dans ediyormuşcasına, kuş gibi hafifliyorsunuz.
en ciddi iş toplantısının tam ortasında söylenen herhangi bir sözcük komik geliyor ve kahkaha atasınız geliyor ya da otobüste ciddi duran insanları gördüğünüz vakit gözünüzden yaş gelene kadar gülmek geliyor içinizden. gülmemek için zor zaptediyorsunuz kendinizi. bu candy de deli midir nedir? demesinler diye içinizden eğleniyorsunuz. içinizden yaşıyorsunuz birçok şeyi.
içinizi sıcacık bir mutluluk kaplıyor. biyolojik saatiniz şaşıyor. uykularınız kaçıyor saklanıyor bir yerlere. sabah uyandığınızda aynaya bakıyorsunuz onun suretini görüyorsunuz kendinizinkinin yerine. aklınızda fikrinizde hep o. bir kereceik yüzünü görebilmek için binbir çeşit yol deniyorsunuz, rezil olmak aklınızın ucundan bile geçmiyor. anneniz soruyor:" kızım hayırdır, bu günlerde pek mutlusun??" kocaman öpüyorsunuz yanaklarından." mutluyum işte" deyip işinizin, okulunuzun yolunu tutuyorsunuz mutlu ve kaçar adımlarla.
sokakta bir çocuğun yüzü, burnunuza gelen güzel bir çiçeğin kokusu, bir vitrin camekanı bile onu hatırlatmaya yetiyor. yastığa kafanızı koyduğunuz an rüyalarınıza geliyor hemen. gece gündüz benliğinizde taşıyorsunuz onu. okuduğunuz şiirler, dinlediğiniz şarkılar hep onu anlatıyor. takvim yaprakları birbiri ardına dökülüyor. günler nasıl geçiyor anlayamıyorsunuz. mevsimler zaten umrunuzda değil. sıcak mı soğuk mu? yağmur mu yağmış, kar mı yağmış? hiçbir şey umrunuzda değil.
o ,var ya bu dünyada. yaşıyor, nefes alıyor ya o sizin için her şeye bedel oluyor. kalbiniz onu görünce hızlı çarpıyor, diliniz dolaşıyor, yaptığınız tüm planlar aklınızdan uçup gidiveriyor hemen.
işte bana göre aşık olmak böyle bir şey olsa gerek. herkes farklı duygular yaşar muhtemelen. aşık olduğunuz vakit yoğun bir mutluluk duygusunun yanı sıra, bir hüzün bulutunun içine de düşmüş gibi oluyorsunuz. bazen her şeyden ürküyor, bazense tam cesaret o şeylerin üzerine yürüyorsunuz. yaptıklarınıza bakınca kendinize bile inanamıyorsunuz çoğu zaman ama her şeye rağmen aşık olmak güzel şey.
kızgın kumlardan, serin sulara atlamak gibi bir şeydir.
ya da soğuk bir kış günü, ayazda üşüyen ellerini soba üzerinde ısıtmak gibi.
veya susuzluktan öldüğün an kana kana içtiğin su gibi.
bazen karşılıksız.
bazen alabildiğine karşılıklı, deli dolu...
içinde uçuşan kelebeklerle olabildiğine dost olmana sebebiyet vermesi ise kaçınılmaz.
bazen hiç yaşanılmamış gibi kendini özlettiren bazen de kendini başka bedenler için gösteren duyguların an olup en çoşkun yaşandığı bazen de nefret edilip bir daha yaşamak istenmeyen duygudur.
tarifi de en az kendisi kadar zor.
duygu yoğunluğu, duygu karmaşası, aklın uçup gitmesi, fikrin "aşık olunan"ı zikretmesi vs her ne denirse artık.
pat diye karşına çıkan birine yine aynı hızda güvenmek ve akabinde tökezleme korkusunu yenmek, düşmene asla izin vermeyecek olan birini sevmek, sevilmek, geçmiş kırıntılarını temize çekmek, yenidoğan edasıyla hayata tekrar doğmak, adına gururla aşk diyebilmek. kalp çarpıntıların ve yan etkileriyle yaşamayı öğrenmek, bu hayat biçimine tapmak. bir yandan da sonsuz olmayacağını bilmek, ömür boyu katlanılabilir olmayı dilemek...
hepsi bu.
ayakların yerden kesilmesidir.
aslında hayatınız boyunca onlarca kişi ile karşılasırsınız, tokalasırsınız, göz göze gelirsiniz ama aşık olmazsınız.
çünkü ayaklarınız yere basıyordur.
sonra ne olursa olur, boş bir anınızda onu görürsünüz.
ufacık bir kıvılcım olur, ufacık bir elektriklenme..
ama ayaklar yere basmıyordur, topraklanma yoktur.
yani ya toprak hattınız vardır ya da aşıksınızdır.
bünye'ye ilginç etkileri olan bir hastalıktır. uzun bir vakit cevapsız aşk halinde kafayı oynatma, alkolizm, boş verme veya aksine işkoliklik doruğa ulaşabilir. bu hastalık her şeyden önce insanın hayatındaki önem sırasında ciddi değişikliklere sebep verir. söylemeden geçemiycem artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.
bilerek köle olmaktır.
aşk istesen bile saklanamaz. insan bilir ki kaçan, sevmeyen hep sevilmiştir. malum (bkz: 4s kuralı)... fakat yine de sürekli yaşamak ister içindeki aşkı... engellemeden kendini sevgisini gösterir. anlar mı acaba artık insanoğlu zor olan değil seveni sevmenin değerini?..
dinlenilen tüm şarkıların bir anda anlam kazanmasıdır. her şarkı size hitap eder. anlam çıkarımı yaparsınız ''lan herif burda beni anlatmış mua goyim'' gibilerinden. sevgi mutludur aşk hüzünlü. ne bok varsa fazla fazla sevcek artık. sev işte kararında.*
(bkz: ben ettim sen etme)
"eğer hayatınızın herhangi bir an'ına gidip orada sonsuza dek kalacaksın deseler yalnızca iki seyden birini seçmek isterdim. biri, o çocukluğumun bahçesindeki ağacın dalında asılı sallanırken... öteki, bütün hayatım boyunca en çok sevdiğim adamla öpüştüğüm ilk gün... herkes aşık olmanın ortak dilini bulup yazmaya çalışıyordu. ama aslında bu kadar basitti işte: birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan aşıksındır."
(bkz: başucumda müzik)
(bkz: kürşat başar)
aşk konusunda edebi şeyler yazmaktan hoşlanmasam da (bu konuda acizim zaten)aşkın bir ihtiyaç olduğunu düşünürüm. bir süre birine bağlanmanız gerekir, ama çevrenizde böyle birini bulamazsınız.
arkadaş kisvesi altında yaşanmış tüm detaylar şen bir kahkahaya dönüşür hafızada. ne zaman aklına gelse, bir tebessüm tadında belirir yüz ifadesi olarak. hala yaşamakta isen aynı şehir de, ve hala gözlerinin içine baktığın da depremler sarıyorsa dört bir yanını, ve hala diz kapakların titriyor, saçmalamak ve pot kırmak için bahane aramıyorsan, durum vahimdir. duygular kemale ermiş, aşık olunmuştur. cesaret gereklidir en kallavisinden. zordur. en tutarsız kelimeleri seçersin yanında. ortaya çıkan çelişkili cümleler zinciri, sana garipsenmiş bakış olarak geri döner. tanımlamaya çalıştıkça ona olan hissiyatını, batarsın. bir yanın mecnundur, tez yazarsın duygularına, bir yanın çobandır, gökçeada da koyun otlatan.
aşık olmak, huzur bulmaktır. huzuru bulacam derkende acı çekmek ve yitip gitmek en kötüsüdür. önemli olan anın tadını çıkarabılmek ve geçmişe takılıp kalmamaktır aşk anca böyle yaşanır.
Benim başıma hep platonik olarak gelir. Belki beni sevende olmuştur ama hiç kimse söylemedi yüzüme.
Ama aşık olmak işkencedir. Daima üzülürsünüz karşılıksızsa.
Biricik aşkınız sizi sallamıyorsa, söyleyecek söz yok. Ulu ulu dağlara...
