-sanal bebek
-nınja kaplumbağalar
-atari
-hulk
-bilgisayarları ve cep telefonlarını cok zengınlerın kullandıgını dusunmek.
-her pazar banyo yapıp okula hazırlanmak
-ip atlamak
-lazer
-sevımlı hayalet casper
-tom ve jerry
-butun gun sokakta oynadıktan sonra eve gelıp yemek yeyıp bınbır mazeretle babadan ızın alıp tekrar gece 12.00 ye kadar sokakta oynamak.
mahalle kavramının son yıllarıdır efendim. montun gocuk oldugu, hala soba olan evlerin oldugu, tasoların ve pokemonun oldugu yıllardır. benim için o yılların en tatlı olayı ise çilekli eticin ve yumiyumlar olmustur. kısacası o donem cocukların robotlasmadıgı son donemler olmustur. uzucu ama o gunler coktan mazi oldu geriye doksanları yat eden biz 90lar gencligi kaldık.
çocukluğunu 80 kuşağının gölgesinde geçiren nesildir.
önceki kuşağın miras bıraktığı herşeyi almışlar, üstüne yonca evcimik, tarkan, hugo gibi değerleri de katarak yeni bir kuşak yaratmışlardır.
akşamın 9una 10una kadar arkadaşlarla * saklambaç, seksek, yerden yüksek oynamak, yemek için bile eve girmemek, anneye ekmek arası yaptırmak... yonca evcimik'in ''abone''siyle coşmak, harun kolçak, bendeniz gibi efsaneleri dinleyebilmek... çılgın bediş, sıdıka, mahallenin muhtarları, bizimkiler'i izlemek... şeker kız candy, sevimli kahramanlar, pembe panter izlemek... leblebi tozu yiyip etrafa püskürtmek... atari denen olağanüstü teknoloji karşısında mest olmak, o tabancanın kuşları nasıl vurduğuna akıl sır erdirememek... anneden gizli saklı meybuz yemek... ve şimdiki neslin asla yapıp da zevk alamayacağı yüzlerce şey...
fredy izledikten sonra, yorganı kafamıza kadar çekip korkudan uyuyamaktır.. polis akedemisinde her sesi çıkaran adama hayran olmaktır.. rocky ve rambo serisini izlemiş olmaktır.. şaban askerde dizisini hatırlamaktır.. bizimkiler dizisindeki katilin çöğ kovasına arabasıyla çarptığını hatırlamaktır..
bilgisayarın ve internetin olmadığı o günlerde çocukların bir araya geldiği kızma birader, borsa, misket, taso, oyuncu kartı gibi güzel oyunlar oynandığı, her gün sabahın köründe çıkıp, gece yarılarına doğru eve gelip fırça yedimiz, şimdi ise anılarda yaşattığımız çocukluğumuzdur.
--spoiler--
Çocukluğunu yaşayan son kuşağa mensubum. 87'liyim. 90'larda çocuk olmaktan dolayı gurur duyuyorum.
Çok şanslıyım. Çünkü:
-L-Manyak'ın ilk sayısını 9 yaşımda okuyup anıra anıra gülebildim.
-ilkokulda en çok taso bende vardı.
-Süper Baba'nın melodisini blok flütle çalabildiğim için sağlam karizmam vardı ilkokulda.
-Süper Baba'daki Galatasaray Lisesi'nde okuyan çocuktan ötürü gaza gelip ders çalışmak için bir sebep yaratabilmiştim kendime.
-Hoşlandığım kızla makarena dansı yapabildim ve Lambada'nın klibindeki zenci çocuğu deli gibi kıskandım.
-Atlaslarda hala SSCB vardı.
-CARTEL'le Türkçe rapin başlangıcına tanık oldum. Alamancı olmak istedim.
-Bilgisayarsız bir mahalledeydik. Geceleri msn'e girmiyorduk. Saklambaç oynuyorduk.
-Arı Maya silgilerinin neden çok değerli olduğunu iyi bilirim.
-Şamdan dergisi gazeteyle ücretsiz veriliyordu.
-Grunge akımının getirisi olan oduncu gömlek skandalının etkilerini 2005'te iTÜ'de hala görebiliyordum.
-23 yaşında olmama rağmen 4 on yıl, 2 milenyum, 2 yüzyıl gördüm.
-Metal kola kapaklarının altından çıkan bedavalarla kumarın tadını aldım.
-Çok kanallı ve renkli TV'lerle büyüdüm.
-Bosna Savaşına giden kamyonların üzerindeki UN yazılarından ötürü onları un taşıyor sanacak kadar saftım.
-DOS'u da Windows 95'i de bilirim.
-Hoşlandığım kıza derste kağıda bir şeyler yazıp katlayıp atmanın tadını bilirim.
-MIRC, icq, msn, ekşisözlük, yonja, facebook evrimine birebir tanık oldum.
-Proteinli muzlu Probis'e ve Calippo'ya harçlıklarımı feda edebildim.
-Hugo'da canlı yayında Tolga Abi'nin yüz ifadesinin değişimini görebildim.
-Tarkan'ın dişlerinin ayrık olduğu dönemleri bilirim.
-Susurluk kazasından sonra ışık kapatma eyleminde rol aldım.
-Pink Floyd'u ilk kez kasetten dinledim. Volkmenim, disk çalarım, mp3 player'ım ve son olarak ipod'um oldu. Kasetten mp3'e giden evrimi gördüm.
-Sobalı evde çocuk oldum. Kızaran mandalina kabuğu kokusunu hatırlarım. Var mı dahası? Pimapen'in o iğrenç soğukluğuna tanık olmadan buğulanmış cama hoşlandığım kızın adını yazabildim.
90'larda çocuk olduğum için aynı zamanda şanssızım. Çünkü:
-Parliament Sinema Klübü Kuşağı'nın müziği benim için yatağa gitme vaktiydi.
-Evlerde kombi yoktu. Pazar günü demek banyo yapmak ve üşümek demekti.
-Sabahın köründe petrole bulanmış kuşları izlerdim. Körfez Savaşı'na çocuk olarak tanık oldum.
-Kanser olacak kadar meybuz tükettim.
-Okulda karga bokunu yemeden "vataşiva vataşiva vataşiva candy" söyleyen kızları dinledim.
-Yonca Evcimik yüzünden 9:15 vapurunu gözümde çok büyüttüm.
-Olacak O Kadar'ın iğrenç esprilerine her yerde maruz kaldım.
-Güner Ümit'in daha da iğrenç esprilerine televizyonda maruz kaldım.
-Titanic'e sadece 2 kere gidebildim.
-Ninja Kaplumbağalar yeraltında yaşıyor diye yeraltı dünyasını yıllarca yanlış algıladım.
-istanbul'da musluktan çok su içtim. Çok hasta oldum.
-Gözüme çok lazer tuttum. Sarı boncuk atan silahla çok vuruldum.
-Dünya'nın en zengin erkeği Maykıl Ceksın, en zengin kadını da Madonna sandım.
-Otobüslerdeki "duracak" yazısını çok yanlış algıladım.
-Babaannem sebepli tüm kadınların sütyenlerinin içinde para var sandım.
-17 Ağustos depremini bir çocuk olarak yaşadım.
Daha dünkü çocuk olmaktır. Kendinize gelin lan daha genciz biz. O değil, 2000 lerde çocuk olmak muhabbetleri de yapılmaya başlanırsa intihar ederim ben artık.
sonbahar gelip de yapraklar sokakları süslemeye başladığında 9 aylık oynamak için mahallede yeterince adam bulamamak. o eksikliğin verdiği hüznün sonbahar esintisiyle birleşip ruhunda bir şeyleri tahrip etmesi zamanla, büyüdüğünde yine bir sonbahar günü bastığın yaprağın çıtırtısıyla huzursuz olmak. olabilir.
sokakların bugünkü kadar tehlikeli olmadığı günlerde sokakta oyun oynayabilmiş çocuktur, bakkal veresiye defterini görmüş çocuktur,mahalle maçı yapmış çocuktur.
bahçe hortumundan yapılmış kağıt atan silahla veya boncuk tabancasıyla bisiklet sürüp gerektiği durumlarda bisikletten elleri bıkraıp nişan almak, o zaman yunuslar yoktu biz vardık.*
