25 yaşında hayatınızda o döneme kadarki mutluluk beklentilerinizin ne kadar toplumsal gerçeklikle uyuşmadığının farkına varırsınız. sizinle de uyuşmuyor. ne kadar kendinizi toplumdan soyutlarsanız soyutlayın, toplumsal realiteyle uyumlu olacaktır realiteniz. içinizde yarattığınız o mutluluk masalının varlığını ilk defa farkedersiniz, hani şu birgün olmasını umduğunuz. O mutluluk masalından romantik filmler, ne cindirella'lar, prensesler sorumlu tutulmuştu; ama aslında kendiniz erkeklere olan ilginizin başlamasıyla bizzat kendiniz yarattınız onu, ne doğal. embriyoluktan zigotluktan felan çıkıp dünyaya gelen herhangi türün annesinin memesini şıp diye bulup oradan süt içilmesi gereğini şlap şlop com com com yerine getirmesi ve bunu ona kimsenin öğretmemesi gibi.
25 yaşında bunun aslında olmayan bir şeyden ileri geldiğini anlarsınız hayalleri 12'lerden sonraki balolarda gezineniniz varsa...
Evlilikleri yaratanların, başlatanların, hatta bir miktar da sonradan sürdürenin bu hayaller olduğunu farkedersiniz.
..ve aslında gerçek olmadıklarını. gerçeklikleri olmadığını.
devraldığım hıçkırıklar kadar bir temel mevcudiyeti yoktur..
ne toplumsal ne sosyal ne genetik, değillerdir yani.
hayata daha bir düz bakarsınız.
bu tür umutlar kalbinizi çalamaz artık.
olmayanın peşinden gitmeyi bırakırsınız.
hala minik sürprizlerinizden mutlu olanlar varsa tavsiyem onları bu rüyadan uyandırmayınız. devam ediniz.
affedersiniz ama amk böyle işin. artık 25 oldum bu da 20'li yaşların başı bitti demektir. bundan sonra da hiçbir zaman o günlere dönemeyeceğim allah kahretsin böyle yaşamı yavaş yavaş moruklaşacaksam niye doğdum bana sorsalar hep 22 yaşında olmak isterdim senet mi imzaladık büyüyeceğiz diye başlarım böyle işe açık ve net.
hiçbir aşk eskisi gibi kokmayacak, hiçbir arkadaş eskisi gibi masum olmayacak,
hiçbir ebeveyn eskisi kadar sabırlı davranmayacak ve hayat eskisi kadar kolay olmayacak.
gördüğünü görmüşsün sık gitsin kafana..
