iki saat uğraşıp bir dörtlük yazdım sevgilime verdim, okudu, o büyük kırmızı dudaklarını büzüştürdü, sakızını çıkarıp içine sardı, avucuma koydu, hemen geri çekip, ay pardon çok özür dilerim ya dedi ve çöpe attı. o kadar etkileyici idi ki, elime dokunduğu yerde çöktüm, kaldım, çöp bidonuna yaslandım, sigaramı tütsülüyorum, mutluyum.
türünün son örneğine geçtiğimiz aylarda denk geldim. 30 yaşında bir abiciğimizdi. güzel şiir yazar, güzel şiir okurdu. lakin bir kadına açılmaya özgüveni yoktu. belki de hala yaşıyorlar ama açılacak halleri yoktur.
