beklemektir, hüzündür her gece yastığımda bir küstüm çiçeği gibi açan.
eğer bilseydim en başta; kadermiş bu, kendimi benden çıkarır seninle çarpar aşka bölerdim. ama sen yine özlemezdin benim gibi. çünkü benim kaderim bu. doğduğum gün yazılmış. seninse aydınlığa bir çivi gibi çakılmış.
dudak izlerini bıraktığın tüm coğrafyalarda her dilde beni duyacaksın o ben olmasamda. ve hep birilerini özleyeceksin. bir gün beni belki. tek bir an bile.
bir çok sanatçının merdana getirdiği eserlerin kök nedeni.
'niyetim nacizane-i taciz değil, bilakis efkar-ı umumiyeden bir özlem teklifidir, şahsıma vereceğiniz her müsbet cevap harabe-i gönlümün dermanı olacaktır' gibi güzel yazıları türetmemizi sağlayan his.
günün en olmadık zamanlarında, gecelerin tamamında olur olmadık yerlerde olur olmadık kişilerle beraberken aklınıza o'nun gelmesidir. insan gözleri dolmasın diye aklını başka şeylere vermeye çalışsa da o akıl nedense hiç söz dinlemez.
özlemek olağan hayatınızı sürdürmeye çalışmaktır.
artık onsuz olan hayatınızı.
Özlemek,
bu kadar özlemek,
etini kemigini yakarcasina özlemek...
çok kötü degil mi?
Bu kadar özleyip onu görememek,
ona dokunamamak,
onu isitememek ,
artik sonunun "Pi" hali degil mi?Biliyorsun degil mi?
Ne kadar umutsuz bir arayistir o,
kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak
belki bir kez daha görebilmek için o yüzü,
belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek,
belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir
yerde demek,
belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar
yasamak
ne zordur degil mi?
Ne kadar eritir insani farketmeden.
Sende biliyorsun degil mi bunlari.?
Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu
hiç?
Hiç iki kisi gibi zevk aldin mi bir konserden yalniz basina.
Güzel bir kafe kesfettiginde,
güzel bir film seyrettiginde,
güzel bir sarki dinlediginde
güzellikleri oraninda eksik kaldiklarini hissettin mi
paylasamadigin
için
onunla.
Bir barin kalabaliginda hiç yarim vücudunla sallandin
mi ortada?
Hiç iki kisilik beyninle yarim insan olabildin mi?
Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarisini gördügün
oldu mu hiç?
Sana hayatindaki en büyük yoksunlugu yasatandan
nefret edemedigin zamanlar oldu mu hiç?
Gözünün içine baka baka kolunu bacagini kesen bir
insanin yüzüne
sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildigin zamanlar
oldu mu hiç?
Hayatta inandigin bütün degerlerini altüst eden
birisine ask siirleri
yazabildin mi?
Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara
feda oldun mu hiç?
içinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin,
özlemini,
susuzlugunu,
açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç?
Kanayan yarasini gördügün
ama merhem olamadigin zamanlar.
Gücünün,
hani o tanrisal gücünün
bir çocugun aglamasini susturamayacak kadar oldugunu
gördügün zamanlar
oldu mu hiç?
Hiiiiiiiç....
Hiiç...
hiç...
bir hiç..
mışıl mışıl uyunulması gereken saatte,rüyada görmek,ağlamak gibi eylemlerin ardından ortaya çıkan enteresan duygu seli.genellikle telefona sarılmakla sonlanır.
simdi sen okyanusu geciyorsun ucakla,
benim aklimsa,
acimasin diye tuzlu su ile,
iyilestirmeye calistigimiz agzindaki yarada.
ozledim iste oglum, sen daha donmeden koseyi.
gözlerini özledim hiçbir şey konuşmadan bir şeyler anlatan gözlerini... sıcaklığını özledim sarıldığındaki... kalp atışlarımı dinlemeni özledim... ellerinin sakallarımda gezişini özledim... ısırdığın elimi bağrına basışını özledim... saçlarını özledim kızılın mükemmel yakıştığı saçlarını... beni bekleyişlerini özledim o iskelenin önünde... kıskançlığını özledim şaka da olsa hepsi... "ah ne kadar çok şeyini özlemişim" şimdi aklıma geldi hepsi... unuttuğum bir şey var mı bilmiyorum... bu hasretlik, bu özlem, bu imkansızlık, bende seni yok etmiyor... kısa zamanlara sıgdırılmış sevdanı özledim... ama en çok da sessizce yanında oturmayı özledim... hiçbir şey konuşmadan denizi izlemeyi özledim... düşünmemeye çalışıyorum ama ben seni çok özledim bilmeni istiyorum... bunları okumayacaksın ya da okusanda hiçbir anlam ifade etmeyecek sen de... kulağına sevda sözcükleri fısıldamayı özledim...
