unutmaya çalıştıkça özlüyorum seni,
silmek istedikçe kazınıyorsun beynime,
ne tenler dolaştım seni unutayım diye,
ne gönüllerde yolculuklara çıktım unuturum belki diye,
hala gözüm geleceksin diye eşikte,
hala ya mesaj gelirse diye kıpır kıpır kalbim,
hala arayacak umutlarının baharında beynim,
ve ben unutmaya çalıştıkça özlüyorum seni,
bazen bir film hatırlatıyor seni bana,
bazen sarı saçlar,
bazen evinin önünden sebepsiz geçerken buluyorum kendimi,
aramayacağım yemileri ile kamçılıyorum ellerimi,
ve en çok gece kaşıyor hasretini,
geceleri karanlıkta daha bir iyi görüyorum seni,
sen diye bir dev yarattım ve gölgendeyim senin...
sen gidince anladım bendeki yerini,
özlediğimde farkına vardım ne kadar sevdiğimi,
bendeki yerin, benden bile büyükmüş meğer...
boyu benden ve senden daha derin hasretler yaşadım,
sevda çukurlarında gece karanlığını yaşadım.
sen büyüttüm içimde,
senden daha büyük oldu sen 'li bir hece,
sen 3 harf ama anlatmak 29 harfe sığmıyor,
insanız işte. Ne yaşarsak yaşayalım kötü de olsa iyi de olsa özleriz bir şekilde. Yeri gelir kapımızın önündeki kediyi özleriz. Bazen köşe başında oturan teyzeyi özleriz. En kötüsü de o zamandaki mutluluğumuzu özleriz. Kendimizi özleriz. Şuan nefret ettiğimiz ne varsa gün gelir onu da özleriz.
en insani duygu özlemektir. içinde kötülük pislik olan biri bile bir şeyleri mutlaka özler. iyi yada kötü bir şekilde olur bu ama mutlaka özler.
ve özlemek deyince aklıma ezginin günlüğü şarkısı olan eksik bir şey mi var geliyor. her şey tam sanıyorsun ama bir yerlerde saklanmış olan özlem ortaya çıkıyor. ve derin özlemler o kadar rahat söylenmiyor. yatağımds öksürürken yine yaşıyorum bu duyguyu özlüyorum.
Hayaliyle avunmaktir belki. Hala onu dusundugunuzde bir huzurun bedeninizi ve ruhunuzu kaplamasi... Yillar gecse de duygular taze kalabiliyor. Saplanti ya da hastalik degil, sadece ozlemek. Aslinda belki de gecmisi ve ona hissettiginiz o duygulari ozlemek, bilmiyorum.
