Ben bulut gibi bişey canlandırıyordum hep kafamda. Böle somurtkan şişman bir bulut ellerinde şimşekler yaratıp etrafa fırlatan. (bkz: Fazla çizgi film izlemenin zararları)
15 yaşına kadar ateist bir çocuktum, ne cami, ne de din ile alakam vardı. bu yüzden beynim yıkanmamıştı ve tanrı fikri ta çocukluktan bana insansı ve saçma geliyordu.
benim için evren allah'ın beyni olmalıydı, ta 12 yaşlarındayken bunu düşünürdüm arada tabii. ayrıca başımıza gelen kötü her şeyden onu sorumlu tutup söverdim... annem bana her şeyin sebebi allah dediğinden.
galiba Atatürk'ü allah zannediyordum. ilkokul 3 sınıfta filandım, birgün Atatürk'ün nutuk okuyan görüntülerini gösterdiler televizyonda. çok şaşırdım, içimden 'aaa Atatürk konuşabiliyor mu, o da mı insan, sesi ne ilginç' diye düşündüğümü bugün gibi hatırlıyorum.
edit: eksileyen yobaz herifler size laflar hazırladım. sizin ben at gözlüğünüzü s.keyim. işiniz gücünüz yok allah'lı başlıklara girip milleti eksileyince sevap point mi kazandığınızı sanıyorsunuz?
Cocuk haliyle yaptigim hareket. Kucuk oyuncaklarimi yönetir konusturur oynatirdim kendimi Allah yerine koymustum. Bi tovbe namazi kilip geleyim gece gece carpilmayalim :D.
ak saçlı, ak sakallı böyle gandalf tarzı bir amca sanırdım. ama normal, insan aklı daha çocukken soyut şeyleri pek anlamlandırmadığı için hem somutlamaya gidiyor bu tip şeyleri, gandalf gibi!
genelde minareler allah zannedilir. gerçi allah demek yanlış olur tanrı zannedilir. ya da üstün bi varlık. isim koymak yersiz olur çünkü çocuklukta üstün görülen üstün meziyetleri olduğuna inandığımız herhangi bir şey işte.
çocukken minareleri allah zannederdim. anlamadığım şeyler yankılanırdı sokağımız o sesle dolardı ve minare de çevredeki evlerden büyüktü. onu gözümde yüceltmem normal bir şeydi. şükürler olsun dinim islam o çocuksu halime de gülüyorum ve iyi ki o minarelerden her yerde var diyorum.
not: birden duygu katınca bir kısmı unuttum. annemle tartıştığımı da hatırlıyorum allah bir değil diye. bazen başka mahallelerdeki yakınlarımıza gittiğimizde diğer minareleri görüp böyle derdim.
