forevergreencrocodiles

Bugün araba ile ışıklarda duruyor ve bir görüşmeye yetişmek için acele ediyorum. O sırada bir kedi leşi gördüm tam yanımda. Minicik bişi. Karşıya geçmek isterken can vermiş. Gözleri açık. Ona gelen arabayı son kez görüşünü taşıyor bakışları. Paramparça olmuş.

Az sonra bir mesaj geldi. Sevdiğim benden bi kaç yaş büyük bir dostum ansızın kalp krizi geçirmiş. Bayram tatili planı yapmıştık 10 gün önce.

Trafik Işıklarında karşıya geçerken ki acelesi ile can veren bir kedinin son bakışı ile dünyaya bakıp ölen arkadaşımı düşündüm. O son bakış ile hırslarımıza, şehre, araçlara, yan arabadan bana el kol yapan amcaya, canhıraş bir kalde koşturduğumuz evlere baktım. Bir gün yada bu entryi yazdıktan 10 dakika sonrq bu gözlere ellere bedene ihtiyaç duymayacağım bir an gelecek. O kedinin son bakışlarında ki bırakacağım bu bedenimin her zerresini. Tüm planlarım iptal olacak o dakikadan sonra. Herkesi yarı yold bırakacağım. Tüm randevularım ertelenecek ve savaşa savaşa sahip olduğum herşeyim bir tereke defterine kayıt olup başka insanlara verilecek...

Ben o kedinin son bakışında sakladığı acemi teredddütün ta kendisi; bedenime veda edeceğim zamana koşarak giden basit bir adamım.

Siz ben koca dünya ve tüm evren; can verilmiş yaratılmış her canlı formu...

Ölmek için yaşıyoruz ve bu gerçek benim yaşama sabretmem için tek neden.

Okumasın, okursa bilir kırıldığımı, özlediğimi.

Olan biteni "kısmet" deyip heybemizde biriktireli çok oldu. Ha Bir eksik .. ha bir fazla...