"düşünme, dedim kendi kendime, düşünme. düşünmeyi bile bilmiyorsun. önündeki işe devam et. birbirine bile benzemeyen fotoğraflarını yapıştır yanyana, bir işi de sonuna kadar götür. ölmezsin ya! belki de ölürdüm. belki de ölmemek için, hiçbir işin sonuna kadar gitmiyordum...
acaba ağaçtan, ottan ya da uçamayan böceklerden filan bir yerden sevmeye başlamış mıydım? bir yerden sevmeye devam edebilir miydim? çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. ya hiç sevmemişsem bugüne kadar? bir kitaba yeniden başlamak gibi, sevmeye yeniden başlamak pek kolay sayılmazdı"
oğuz atay - korkuyu beklerken .
