özal zamanında sabah gazetesi'nde yazıyordu, turgut özal'ı yere göğe sığdıramıyordu. özal gitti, engin ardıç cem uzan'ın yanında buldu kendini. cem uzan o'nu yanından ayırmıyordu. uzan, bugün paris'in en gizli lezzetlerinin sunulduğu cafe'leri iyi biliyorsa, bunda engin ardıç'ın payı olduğuna eminim. gün oldu devran döndü, recep tayyip erdoğan cem uzan'ın elindeki her şeyi aldı. engin ardıç safını yine tuttu, sabah gazetesi'ne geçti. kendisini yeni tanıyanlar, ateşli bir ak parti taraftarı olduğunu düşünebilir. ben buna inanmıyorum. ancak engin ardıç, chp'ye karşı öyle sert bir muhalefet yürütmektedir ki, "benim" diyen ak partili bile yazdıklarını şaşkınlıkla ama zevkle okumaktadır. şu anda ak parti tarafında, daha doğrusu chp karşısında durduğu için, yazılarında objektif olmasını kimse beklememelidir.
bu kadar eleştirinin ardından, hakkını teslim edelim.
engin ardıç, ortalıkta "gazeteciyim" diye dolanan pek çok şavalaktan, meclis'te bütün gün çay kahve içip, türkiye'de olan bitenden bîhaber pek çok siyasetçiden daha birikimlidir; olayları çok daha iyi analiz eder. zaman zaman anlamsız çıkışları olsa da, sarkastik üslûbunun satır aralarında, pek çok ülke gerçeği yatmaktadır. bunun en iyi örneği, ergenekon denen bilmeceyi bundan uzun süre önce çözüp, köşesine sığdırdığı şu yazısı oldu.
türk halkının çoğunluğu, ergenekon soruşturmasını ak parti'nin bir demokrasi zaferi olarak algılıyor. ak parti de aslında iktidarını bile aşan bu durumu, kendi siyasi dehâsı ve demokrasi aşkının göstergesi olarak lanse ediyor. bunu, hâlâ ne olup bittiğini tam olarak algılayamayan muhalifi chp'ye ve dolaylı olarak orduya karşı kullanarak halkın gözünde prim topluyor.
bugün engin ardıç, ergenekon sayesinde yakaladığı chp'yle dalga geçme fırsatını sonuna kadar kullanmaktadır. tıpkı ak parti gibi. tek farkı, aslında neler olup bittiğini, çoğu ak partili'den daha iyi bilmesidir.
