vatanımız.
ama biz türkler yumurta kapıya dayanıncaya kadar kıymetini bilmeyız bu ülkenin...bok atarız herşeyine...
oysaki düşman sarsa etrafımızı;
oysaki;
fransız, italyan artık biziz sizin efendiniz dese antep'te, urfa'da,
yunan egeye yerleşse, izmir bizim dese, bizim artık ege'nin batısı..biz batıracagız bu denize bu günesi burada...dese..
istanbul kız kulesinde bir kere bile mavi beyaz ingiliz bayrağı gorsek, gidememiş olsak ta...bogazı sevmesek bıle....
van gölu bizimdir dese ermeniler, orda sefa sürseler...
trabzonda gürcüler balık tutsa...
trabzonlusu hiç görmediği ege'de savaşır,
izmir'lisi belki de hic gidemeyeceği van gölü'nün derdine düşer,
çanakkale'lisi diyarbakır'lıdır artık,
anteplisi, urfalısı, erzurum'lusu belki hic gormedigi boğazı kurtarabilmek için ölür...
konyalı yiğit'i hic bilmedigi kültürü, izmir'i kurtarır.. sanır mısınız ki izmir izmirliler icin? izmir verilemez ona göre..
ayırmaya calısanlara inat, birizdir, birleşiriz.. öyle olmamış mıdır zamanında? öyle olmuştur.
ama yumurta kapıya dayanınca..
ama eğer görünür tehdit yoksa, birbirimizi yeriz. düşmana gerek yoktur.
