itiraf ediyorum cocukken aynayı tavana dogru tutup evın ıcınde gezınmekten buyuk keyif duyardım.
Oraya buraya carpar, avizelerin ustunden atlayarak gectıgımı dusunur, sacma sapan zıplar gulerdım. Anneannem bakar bakar ,bu cocuk alem ,nerden aklına gelıyor boyle seyler derdi kendıne has gülüşüyle,bense cok eglenırdım ..
O koca ev (ki kucukken evler sokaklar cok cok daha buyuk gelıyor ınsana ) daha büyürdü gozumde .
Kendimi eglendırmenın yollarını bulurdum her daim, kalabalıklar ıcınde hep tek hep yek durumum buyusemde hıc degısmedı hep bir tutam yalnızlık .
Kalabalıklarsa hep oldu hayatımda , benı sevenler benımse cok deger verdıklerım..
iyi ki varsınız, bazılarınız erken gıttı ama olsun..Ben yıne cocuk olur ,yururum kendımce tavanda, benım dengemı bozmayıp sadece gulumseyın yeter . (onun yaptıgı gıbı)
