sonbahar

aşk çürütür rüyalar ise yanıltır insani
yağmurlar yıldız olup aksa da değiştiremiyor mevsimleri
bir avucumda sonbaharları taşıyorum
diğerinde kök salan kardelenleri
avuçlarım yanıyor...
her aşktan bir pul taşıyorum üzerimde
bende her giden mektup gibi büyütüyorum yalnızlığı
teğet geçip tüm mutluluklara
koşar adım kaptırıyorum kendimi yanıltan rüyalara
içimde yaşadığım gerçeğini gömme isteği taşıyorum
bildiğim bütün büyüler elimden alınmış
sadece dünden kalan artıklarım var
benliğimi gömüp bu artıklara kapıyorum avuçlarımı
kök salan kardelenler ağlarken
yıldızlar yağdırıyor sonbahar arkamdan...*