01 Nisan 2010 gecesi kaderimin bana tersten yaptığı bir nisan şakası sonucu ismet inönü Kültür Merkezi'nde canlı izleme olanağı bulduğum mükemmel insan, keman virtüözü. Hem de ne dinlemek, en ön sıradan. Allah belamı versin ki en ön sıradan, adamın 2 metre önündeydim. Muhtemelen yarın ki gazetelerde resmim bile çıkar, ama çıkmazsa ne gam. Şans bir kerecik de yüzümüze güldü işte. Arkadakilerin bakışlarından utandım resmen, gelebilseydi yanımda Aziz Kocaoğlu oturacaktı... Neden gelmedi bilmiyorum.
Sarı Gelin'i de çaldı onun hemen arkasından Azeri parçası Ayrılık'ı da. Bu arada ona eşlik eden karısı mitra değil ermeni bir piyanistti. Alın size mesaj işte. Aynı sahnede bir ermeni parçası ve azeri parçası ardı ardına çalınabiliyorsa meclisler bu gibi işlerde taraf olmayı bıraksınlar.
Yalnıııııııız. konserin ortasında bir yerlerde "those were the days my friend"i çalmaya başladı ki birçok kimse birbirine bakıp gülmeye başladı. Fenerliler kusura bakmasın. Hatta sevinebilirler bile... Öyle ya da böyle bu parçayı kimse orjinal ismi ile değil de "fenere opera" diye biliniyor.
Farid Farjad kemanla o kadar içiçe olmuş ki sanırım konuşmayı bile unutmuş. Yıllardır amerika'da yaşamasına rağmen vasat bir ingilizceye sahip. 72 yaşındaki bu mükemmel insan "özgürlüğünüzün değerini bilin" de dedin konserin ortasında farsça çevirmeni aracılığıyla. Bilelim di mi gerçekten?
