kahramanların son söz ve son nefes zamanlamaları

inanılmaz bir zamanlamadır bu.

mesela genelde, filmin "asıl" karakterinin hocası, ustası, babası, ebesi, dedesi filmin başında ölür falan. Film öyle başlar zaten. ondan öğrendiklerini film boyunca sergiler, onun uğruna savaşır. hatta ölünce başını kaldırır bi bakış atar falan. neyse işte, bu asıl kahramanların büyükboyları genelde son söyleyecekleri şeyi o kadar iyi zamanlarlar ki, söylemek istedikleri son şeyi söyledikleri anda, son nefeslerini verirler. hani bi ayran, döner ikilisinin aynı anda bitmesi gibi. Fakat ne yazık ki türklere özgü değil.

ayrıcanak diğer bir klişe için;
(bkz: son nefeste cümleyi tamamlayamamak)