Günlerdir ne doğru dürüst yiyebiliyorum ne de uyuyabiliyorum. Kafamın içinde bir ses var; olanları, bildiğim şeyleri durmadan bana anlatıyor, Sincap. Hatta bazen sana sorular sorup kendisi cevaplıyor. O anlarda kafam sanki şişmekte olan bir balon gibi patlayacak zannediyorum. Seni hayal ediyorum, Sincap: sesini, ellerini, yüzünü, gülüşünü, sarılmayı… Sahip olamadığım her şeyi hayal ediyorum. Ve kaldığın hâlde nasıl gittiğini… insan bazen kaldığı hâlde gitmiş olur, Sincap.
Uyku sorunlarım hep vardı. Bir de o kâbuslar… Sincap, uyumama sebeplerimden birisi de onlar. Bu aralar sık sık kâbus görüyorum; son üç yıldır gördüklerime benzer şeyler ama daha derin ve gerçekçi. Keşke yanımda olsan; nefes alışını dinleye dinleye uyusam, kolların bana dolanmış olsa, sıcaklığını hissetsem.
