mikasa'm tüm dibe vuruşlarımda yanımdaydı,
hiçbirinde gitmedi, hepsinde yanımda olmuştu.
insanların nasıl teselli edeceğini bilmedikleri dönemde o gelip benimle ağladı.
ben bunların değerini çok sonraları anladım.
o dönem aradığım şeyi bulamadığım için hırpaladım seni.
bazı hataların düzelmesini görmeyip ben kestirip attım.
ama anlıyorum ki kalbin çok güzeldi senin.
son telefon görüşmemizde senin bitmek bilmeyen saçma ipleri elinde tutma tavırlarınla ilgili düzelme sözlerini, ağlamalarını dinlemedim. hoş son zamanlarda zaten bendeki kalıcı olmaya başlayan değişimi o boşvermişliği anlamış ve ben istemeksizin ipleri tamamen bana bırakmıştın.
ama yine de güvenmemiş, kestirip atmıştım.
halbuki ben senden ip falan istemedim.
orta yolda buluşalım her şeyde dedim. dinlemedin, iki baskın karakter birbirimizi yedik.
belki yine olsa yine kestirip atarım ama kalbinin iyi olduğunu asla inkar edemem mikasa.
belki güvenseydim her şey bugünden daha güzel olurdu.
ama şu bir gerçek ki tarih varsayımlarla ilerlemez.
her nerede isen, ilişkin de olsun, mutlu da ol.
