2008 yılında ben okul üzerinden Çanakkale gezisine katıldım ve o sıralar aşk nedir hiç bilmiyordum. Birisini beğenmek, etkilenmek, utanıp kaçmak nasıl bir şey daha önce hiç yaşamamıştım. Okul çıkışı seni dershaneye giderken gördüğümde radyoda bu şarkı çaldı ve ben o zamanlar şarkı bulma programı olmadığı için bu şarkıyı bulamadım fakat kader ya işte bu geziye katıldığımda ve hiç alakasız karnımı doyurduğum bir mekanda Doğa'nın Sakın Sevme şarkısı yeniden karşıma çıktı. O gün dedim ki biz bu şehirden gideceğiz. istanbul'a düşecek yollarımız dedim. Aradan seneler geçti. Lisede farklı okullara gittik. Üniversite için ben farklı şehire gitmek zorunda kaldım fakat senin istanbul'da okuyacağını seneler önceden hissetmiştim. Ben yıllar sonra geldiğimde ise sana çok geç kalmıştım. Ben geldim fakat sen kısa bir zaman sonra şehirden ayrıldın. Bizim hiçbir zaman istanbul'un herhangi bir semtinde anımız olmadı. Sen gittikten sonra keyfi şekilde hiçbir zaman Avrupa Yakası'na geçmedim çünkü ben belki karşılaşırız ya da sen gelirsin diye karşıya geçiyordum fakat sana bunu hiçbir zaman söylemedim. Rüyalarımın tek sahibi, hayatımın tek aşkı, kalbimdeki esas kız sendin. Senden sonra yerini doldurmaya çok çalıştım fakat her zaman eksik kaldı. Kimse senin yerini dolduramadı. Kendimi daha fazla kandırmak istemiyorum. Ben seni unutamıyorum. Aradan kaç sene geçerse geçsin de ben seni hem çok iyi bir dost olarak hem de çok iyi bir aşık kadın olarak her zaman kalbimin en derinliklerinde yaşatmaya devam edeceğim.
