ben korkuyorum. cok ciddi tramvalarim var. kesinlikle ah etmiyorum. samimiyim. baslarina kotu bi sey gelmesini istemem.
bugun kasiyer kizla sohbet ettik markette. ona dedim ki insanin, hayvanin, bitkinin yasam hakki cok degerli, incitmek istemem. peki bizi sokan yilan hakkinda ne dusunuyorsun dedi. onun da gorevi o. allah oyle yaratmis. kusursuz bi denge var. ben evde bocegi bile oldurmuyorum, kagitla disari atiyorum dedim.
nazim hikmet diyor ya akrep gibisin cocuk, en cok kendini sokuyorsun, ustelik ustun basin yara icinde.
dusmanlik benim dunyamda yok.
herkes kendince kendi varolus amacini gerceklestiyor.
ısterim ki cevreme hep uysal bir sevgi ve hosgoru yayanlardan olayim.
basima neden bunlarin geldigini anlayana kadar kimseyle sevismek istemiyorum.
sonra da cok guvenilir biriyle ilerleyen yillarda gonlum titrerse.
