13. 04.
Bugün doğum günün. ilk defa bu günü sensiz geçiriyorum. Her yıl kutladığımız, birbirimize saçma ama içten hediyeler verdiğimiz o gün… Şimdi sadece sessizlik var. içimden geçenleri sana anlatamayacağımı bilmek çok ağır geliyor.
Hastalandığını öğrendiğimde önce anlamaya çalıştım. “Geçer,” dedim, ama geçmedi. Son dokuz günü hastanede geçirdin. Hiç konuşamadık, bazen sadece göz göze geldik. O gözlerde hem korku, hem kabulleniş, hem de derin bir veda vardı.
Yanındaydım. Sonuna kadar. Elini tuttum. Hani gülüşünü tanıyan birine elveda demek ne kadar zor olur, bilir misin? Varlığın içime işlemişken yokluğunu nereye koyacağımı bilemedim.
Şimdi burada, bu doğum gününde, seni anmakla yetiniyorum. “iyi ki doğdun,” diyemiyorum. Boğazımda düğümleniyor. Ama iyi ki vardın. iyi ki benim arkadaşımdın. Her zaman öyle kalacaksın.
